Nihayet,üç abur cubur delisinin merakla beklediği Pi Günü gelmişti.Ryuunosuke son saatlerde,ezberlediği 500 basamağı tekrar ediyor-ancak ona 500/3'ten 166 basamak gibi geliyordu- ve diğer öğrenciler ise birazdan adeta sayılarla rap yapacak bu gençten habersiz pi tasarımlı tişörtleri ve pi ile başlayan kelimeleri ile bir kenarda bekliyordu.Bu güne özel tam 4 tane yarışma düzenlenirdi:bunlar ezberleme,resim,giysi tasarım ve pi ile başlayan kelime söyleme yarışmalarıydı.
"Hazır mısın lan Tecchou" dedi Tachihara.
"Ben niye hazır oluyorum yarışacak olan Akutagawa."
"Ha,pardon lan heyecandan saç renklerinizi karıştırdım dur Akutagawa şurda."
Bu şekilde geçen dakikaların ardından tüm yarışmalar bitmiş,sıra ezbere okuma yarışmasına gelmişti.Önce küçük sınıflardan birkaç kişi çıktı,bunlar sadece 30-40 basamak okuyabilenlerdi-Kyouka hariç,o 150 basamak okumuş ama bir yerde yanlışlıkla 3 yerine 6 diyerek yanmıştı- daha sonra sıra ikinci sınıflara geldi.Alfabetik sıralamaya göre çıkanların içinde şu ana kadar en çok okuyan 225 basamakla Ranpo'ydu.
Herkes onu ağzı açık dinlemişti çünkü bu kadar üşengeç bir insanın yalnızca bir poşet abur cubur için yaptıkları şaşırtıcıydı.Daha sonra sıra Ryuunosuke'ye geldi.O geçen sene yalnızca 250 basamak okuyabilmişti çünkü o sıralar amcasının miras saçmalıklarıyla uğraşmakla meşguldü.
Sahneye çıktığında herkes nefeslerini tutuyordu.Her ne kadar ona belli etmek istemeseler de tüm öğrenciler ve öğretmenler onun hastalığının farkındaydı ve bu yüzden ona "özel muamele" gösteriyorlardı- saygıda kusur etmemek gibi-.
"3 virgül" diye başladı ve sonra kafasını tavana çevirdi.Görsel hafızasıyla kağıdın adeta ekran resmini almış,şimdi ise bir projektör gibi tavana yansıtıp okuyordu.Bu sayılar gözlerinin önünden öyle hızlı geçiyordu ki o da rap yapar gibi söylüyordu.Buna şaşıran öğrenciler şaşkınlık naraları çıkarıyor,bazıları ayağa kalkmış pürdikkat karşılarındaki oldukça sakin bir şekilde sayı okuyan çocuğa bakıyorlardı.
"Oha lan,ikinci kağıda geçti!" dedi birisi.
"Bir yerden bakmıyor değil mi?"
"Hayır lan tavana bakıyor baksana."
Ve nihayetinde 500. basamağı da söylediğinde bu yarışmanın şu ana kadar ki 400 basamak rekorunu kırmıştı Ryuunosuke.Üstünden bile geçmişti hatta.Tecchou,Tachihara ve Teruko neşeyle zıplarken Ryuunosuke yanlarına gidip konuştu.
"Daha son sınıflar var,acele etmeyin." dedi alçakgönüllülükle.
"Ne son sınıfı oğlum,son sınıflar bunla mı uğraşıyorlar sence şu an!" dedi sevinçle geniş omuzlu olan.
"Hiç belli olmaz." dedi Ryuunosuke ve sakince yerine oturdu.İşin aslı birinci olup da sahneye çıkmak istemiyordu çünkü her sahneye çıktığında müdür Fukuzawa-sensei onu küçük bir çocukmuş gibi övüyor ve utanmasına sebep oluyordu.Her ne kadar görmezden gelmeye çalışsa da bu okuldaki herkesin ona hasta muamelesi yapmasından rahatsız oluyordu.
"063..."
"Yanlış,093 olacaktı.100 basamakla elendin." dedi öğretmen ve sonra sırayla üçüncü,ikinci ve birinciyi açıkladı.
"Kyouka İzumi,Edogawa Ranpo ve Akutagawa Ryuunosuke,sahneye gelir misiniz lütfen."
Önce gitmek istemedi ama sonra gitmezse ayıp olacağını düşündü Ryuunosuke.Üçlünün de arkasından ittirmesiyle zorla yerinden kalkıp ödülünü aldı ve yerine oturdu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Rashōmon'un Ölüleri
FanficAna ship: [shin soukoku] Yan ship:[suegiku] Daha da yan ship: [soukoku] "Ailen gerçekten çok stres verici Atsushi..." "Maalesef öyleler.Ama seninle birlikteyken bu daha az sinir bozucu oluyor." "Öyle mi?Belki de sen de benim yaptığım gibi onları ö...