TUTSAK

10.|Seni çok özledim baba

Oy atmayı unutmayın lütfen izleyenlerin yarısı oy atmıyor sadece 10 oy geliyor lütfen oy atmak bu kadar zor değil. Ve takip ederseniz çok sevinirim güzellerim<3

~~~~~~~~~~~~

Burhan bey belinden çıkardığı silahı aldı. Kapıya doğru ilerledi ve kapıyı açtı. Arda hala beni korumak amacıyla arkasında tutuyordu, ardayı ittim, dışarı çıkacakken Burhan bey beni tuttu.
"Kızımı bir daha kaybedemem, içeri gir!"
"Dışarı çıkmam gerek gerçek-"
"ARDA! KARDEŞİNİ YUKARIDAKİ ODAYA ÇIKAR!"
"tamam baba"
Arda yanıma geldi kolumu tuttu ve beni yukarı çıkarmaya çalıştı. Direniyordum kapıdan Emre'yi görebiliyordum o da bana bakıyordu sinirlendiği ortadadı ben direnince arda beni bir anda sırtına aldı ve merdivenlerden çıkmaya başladı sırtına vuruyordum ama işe yaramıyordu.

"Bırak beni!!"
"Boşuna debelenme!"
"Gerizekalı bıraksana!"
"Abine Gerizekalı diyorsun öyle mi?"
"Sen benim abim değilsin!!"
"Ah Sanem ah!"

Dedi ve beni bir odaya getirdi ve içeri girip beni yatağa bıraktı.
"Burada bekle ben babamın yanına gidiyorum sakın çıkma dışarı!'
Kafamı salladım o da odadan çıktı ve kapıyı kilitledi. Buradan da kaçmayacaktım bu insanlar benim ailem olduklarını söylüyordu ama ben onları hatırlamıyorumdum yalan mı söylüyorlardı? Ama bu konu hakkında niye yalan söylesinler ki? Mantıksız dı bu işte bir işler vardı ama hayırlısı artık.
~
5-10 dk geçmeden evin içinden emre nın bağırma sesleri gelmeye başladı bu odaya doğru geliyordu beni arıyordu.

"GÜZELİM! NEREDESİN"

tanımadığım insanların yanında kalmaktansa emre ile kalmak daha iyidir diye bağırmaya başladım(bu kız ikizler burcu bu yüzden bu kadar tutarsız OWHSGDVD)

"BURDAYIM EMRE!"
ayak sesleri yaklaşınca geldiğini anladım.
"Bebeğim çekil kapının arkasından!"
Kapıdan uzak bir yere gittim ve Emre kapıyı kırdı. Koşarak yanıma geldi ve vücuduma bakmaya başladı.
"Bir yerine bir şey oldu mu? İyi misin bir şey yaptılar mı sana!?"
"İyiyim sakin ol!"
Emre konuşacakken içeri arda ve Burhan bey daldı.
"UZAKLAŞ KIZIMIN YANINDAN!!"
"KES ! ASIL SİZ SEVGİLİM DEN UZAK DURUN!"
"PARÇALARIM LAN SENİ UZAK DUR KARDEŞİM DEN!"
"bak sen! Bunu sana mı sorucam!?"
Stres olmuştum ellerim titremeye başlamıştı, gözlerim doluyordu niye herkes beni bir eşya gibi oradan oraya atıyordu, neden? Anlayamıyordum. Yavaşça emre nın kulağına eğildim.
"Gidelim buradan lütfen!"
Az daha konuşsam ağlayacaktım kendimi çok zor tutuyordum.
"Tamam bebeğim sakin ol ağlama gidiyoruz şimdi"

"Hiç bir yere gitmiyorsunuz! Kızımı senin eline bırakmam!!"
"Çekilin önümden!"
"Asla!"
Bir anda Emre elindeki silahı kafama dayadı ve beni koluyla tuttu. Şuan deli gibi korkuyordum titremem daha da artmıştı emre bunu anlayınca kulağıma eğildi ve sessizce
"Güven bana"
Ona güvenemiyordum içimi kaplayan korkuyla daha fazla ağlamaya başladım arda ve burhan beyin gözlerinde gördüğüm endişe farklıydı.
"Eğer ben buradan çıkamazsam kızında çıkamaz!"
"Kendi sevgilini öldürecek misin!"
"Gerekirse evet!"
"Tamam bırakın gitsinler!"
"Baba! Saçmalama onların gitmesine izin veremezsin!"
Korumalar silahlarını indirince emre yavaşça ilerledi ve evden çıktık. Dizlerimde derman kalmamıştı her an  düşecek gibiydim arabaya bindik ve Emre silahı beline koydu arabayı sürüp evden uzaklaştı ve arabayı durdurup bana döndü. Ben hala ağlıyordum beni gerçekten vuracak sanmıştım. Emre eliyle yüzümü kavradı ve gözyaşlarımı sildi.
"Sakin ol seni vuracağımı mı düşündün yoksa?"
Yavaşça kafamı salladım.
"Sana asla zarar vermem ben oradan güvenli bir şekilde çıkalım diye öyle yaptım, hem ben güven bana dedim bak bir şey oldu mu? Hayır, bu yüzden güven bana"
"Seni tanımıyorum bile nasıl güveneceğim?"
"Sen yeter ki beni tanımak iste güzelim. Önce eve bir gidelim sana kendimi ayrıntılı bir şekilde tanıtıcam"
Kafamı salladım.