TUTSAK

22.|Ölüm {Sezon finali}

Bölüm şarkısı: Gitme (dolu kadehi ters tut

Bahçeye koşarak çıktım arkamdan da arzu gelmişti.

"Baba?"

Nerdeyse 20 ye yakın araba vardı ama demirin adamlarının yanında az kalıyordu. Arabaların hepsi evin önünde durdu ve en öndeki arabadan babam arkasındaki arabadan da abimler indi.

"Kızım!"

Babam benim yanıma geleceği sırada demirin adamları onların önüne geçmişti.
"Çekilin önümden babam o benim!"
"Demir beyin izni olmadan çekilemeyiz"

Koruma yanındaki adama kaş göz yaptığında adam telefonunu çıkardı sanırım demiri arıyordu.

"Çekilin diyorum!"

"Çekilsenize lan kardeşimin önünden!"
"Abi sakin olun bak demir kötü biri değil gerçek-"

"Nasıl bir adam olduğunu biliyor musun lan sen onun!"

"Emre'nin elinden beni kurtaran oydu ama!"

"O itin hesabını ayrı göreceğim de biz neyiz kızım bostan korkuluğu muyuz biz! Niye bize haber vermiyorsun"

"Abi fırsatım olmadı"

Bahçeye hızla giren araba ile dikkatler o yöne kaydı gelen demirdi.
Hızla arabadan inip babamın karşısına dikildi.

"Hayırdır ne zamandan beri beni evimi basar oldun burhan!"

"Kızımı ver gideyim ha yok vermem diyorsan kan çıkar haberin olsun"

"Demir çek adamlarını!"

"İçeri girin"
Deyip arzu ile beni işaret etti.

"Baban kan çıkaracakmış çıkarsın bakalım"

"Saçmaladınız iyice! Çek şu adamlarını"

Demir bana uyarıcı bakışlar attıktan sonra babama döndü.

"Eğer kızını istiyorsan boşuna bekleme yapma çünkü vermiyecegim!"

"Ne istiyorsunuz lan siz kızımdan emresi biter demiri başlar!"

"Kızından bir şey istediğim falan yok güvende olması için burada kalıyor"

"Sanane lan benim kızımın güvenliğinden? Ben korurum kızımı!"

"Daha fazla sinirlerimle oynama Adamlarını da al defol"

Demir bagirdiktan sonra atlas araya girdi.

"Bana bak demir eski hukukumuz var diye kendimi tutuyorum ver sanemi bitsin bu iş"

Eski hukuk mu atlas demiri tani

"Eski hukuk? Eski eskide kaldı kendini tutmama gerek yok"

Abim cevap vereceği sırada bahçeye bir araba daha girdi ve içinden bir adam inip demirin yanına gitti.

"Arzu kim bu?"
"Yavuz bey"

"Kim bunlar demir?"
"Sanemin ailesi"
"Eee siz niye burada duruyorsunuz o zaman"
"Şuan sırası değil yavuz sonra anlatırım"

"Bu kadar gürültü yeterli bence burhan bey herkesin evine gitmesi en doğru çözüm"

"Bence de kızımı ver gideyim daha fazla gürültü çıkmasın"

"Kızının evi burası"

"Ne diyorsun demir?"
Diyerek lafa atladım burası benim evim değildi tamam beni korumuştu etmişti ama burasi benim evim değildi.

"Siz hala burada ne arıyorsunuz? arzu! Sanemide al geç içeri"

"Demir bey-"
"Sanan dediklerimi yap arzu!"

Arzu kafasını yere eğdi.

"Peki efendim"

Dedi ve Benim yanıma geldi.

"Sanem lütfen içeri geçelim"

"Hayır gecmiyoruz bir yere!"

"Sanem geç dedim sana!"

"Sen beni korumak için yanında tuttuğundan emin misin? Hayırdır burası senin evin falan diyorsun burası benim evim falan değil demir!"

"Değilse de bundan sonra senin tek evin burası ayrıca bana can borcun var bunu unutma borcunu ödemeden gidemezsin"

"Ne saçmalıyorsun"

Gözüm babama kaydı belindeki silahı çıkardı ve demiri hedef aldı. Demek can borcum vardı. Babam tetiği çektiği anda demirin önüne geçtim.

"Sanem!"
"Kızım!"

Karnıma geldiğini düşündüğüm kurşunun acısı bir hayli büyüktü elimi yaralı olan kısma bastırdım ama nafile oluk oluk kan akıyordu. Demir zaman kaybetmeden beni kucağına aldı.

"Yavuz! Arabayı aç!"

Bir süre sonra arabaya bindik yavuzda arabayı sürmeye başladı.

"Kızım salak mısın niye önüme atlıyorsun!"

Zar zor çıkan sesimle konuşmaya başladım.

"Can Can borcum artık yok gideceğim"

"Benden kurtulmak öyle kolay değil ayrıca senin böyle bir deli olduğunu nereden bileyim!"

"Gideceğim"
"Hala gidicem diyor ya! Kızım ahirete gideceksin bu gidişle!"

"Gerçekten ölürsem dalgasını geçtiğini hatırla olur mu?"

"Saçma saçma konuşma kızım ben varken ölemezsin"

Bilincim yavaş yavaş kapanıyordu demirin boğuk sesini duyuyordum.

"Hızlı sür şunu yavuz!"

Demir'den

"Sedye getirin!"

"Hastanın neyi var?"
"Vuruldu iste görmüyor musun!"
"sedye hemen!"

Ameliyathane'nin önünde 2 saattir bekliyordum ne gelen vardı ne gidin.

"Baba sakin bak bir şey olmayacak kardeşime"

"Ben vurdum onu! Ben kendi kızımı vurdum!"

"Hepsi bu it yüzünden oldu!"

Arda'nın dediği şey ile ona döndüm.

"Sinirlerim tepemde zaten seni bir kaşık suda boğarım çocuk!"

"Gel-"

"Kesin sesinizi! Benim kızım içerde canıyla savaşıyor!"

"Baba-"

"Benim kızıma bir şey olursa o zaman benden kork demir"

"Bir şey olmayacak!"

Düşünme yetimi kaybetmiştim sanem'e bir şey olursa ben nasıl yaşayacaktım ona karşı daha yeni yeni bir şeyler hissetmeye başlarken olemezdi.

1 saat sonra ameliyathane den üstü örtülü bir sedye çıktı doktorlar sanki telaşlı gibiydi. Ondan 15 dk sonra içeriden hemşire çıktı.

"Yaşıyor mu?"

"Doktor size bilgi verse daha iyi olacaktır."

Yumruğumu hızla duvara vurdum.

"Abi sakin ol bak bir şey olmayacak"
"Olamam yavuz!"

İçerden doktor çıktığında herkes oraya yöneldi.

"Kızım yaşıyor değil mi?"

Doktor başını yere eğdi.

"Üzgünüm başınız sağolsun"

Duyduğum şey yere yıkılmama sebep olmuştu. Ölmüş müydü?

"Kızım!"
Burhan beyin acı feryatları hastanede yankılanıyordu atlas bir kenara çökmüş ağlıyordu.

Sanem ölmüştü beni bırakmıştı...

Lütfen oy atalımm