TUTSAK

3.|hiç ayrılmayacağız

Emre 👆

Oy vermeyi ve ara yorum atmayı unutmayın 💞
Keyifli okumalarr...

"Duydun mu beni!"
...

ona cevap vermemem sinirini bozmuş olmalıydı ki tekrar bağırma başladı.
"Konuşsana kızım!"
"Anladım!"

"Kalk şimdi yerden!"
"Bana emir verip durma! Biraz kibar ol! Gerçi senin gibi bir dağ ayısı nereden bilsin kibar olmayı"

"Bana bak"
Sözünü bitiremeden kapının çalmasıyla kapıyı açtı, gelen kişi orta yaşlarda bir kadındı Emre'ye sarıldı ve benim yanımdaki koltuğa oturup Emre'ye döndü.

"Bu kız kim?"
"Sevgilim abla"

Ne sevgilisi, sevgili nereden çıktı, ayrıca ben mi yanlış duydum yoksa emre o kadına abla mı dedi, onun ablası mı vardı. Aklımdaki onca düşünceyi bir kenara bırakıp konuşmaya başladım.

"Ne sevgilisi?"

Emre bana ölümcül bakışlar atıyordu yanıma geldi ve elini belime koyup sıkmaya başladı ve gülerek ablasına döndü.

"Sevgilim Sanem, biraz şakacı biri"
"Anladım, memnun oldum sanem bende Emre'nin ablası Çağla"

"Bende memnun oldum"

Emre belimi sıkmayı bırakmıştı ama gözü sürekli bendeydi yanlış bir hareket yapmamdan korkuyordu ve sanırsam ablası onun mafya olduğunu bilmiyordu nasıl bir şeyin içine düştüm ki ben gerçekten bir insan bu kadar şansız olabilirdi.

"Eee Sanem kaç yaşındasın"
"21 çağla abla"
"Abla demene gerek yok çağla desen yeterli"
"Peki"
"Nasıl tanıştınız"

En can alıcı soruyu sormuştu biz nasıl tanışmıştık? Emre'ye döndüm oda bana bakıyordu evet iş yine bana kalmıştı şimdi tek yapmam gereken bütün yalan kabiliyetimi kullanmaktı.

"Ben uzun bir süre önce cafe de çalışıyordum, bir gün servis yaparken Emre'yi gördüm içeri girdi oturdu böyle sürekli bana bakıyordu zaten, ona kahvesini götürdüğümde bana bir kağıt uzattı kağıda baktığımda telefon numarası yazıyordu işte oradan öyle tanıştık"

Yalan olduğu anlaşılmasın diye de arada yalan dan Emre'ye bakıp gülüyordum ki bu da Emre'nin hoşuna gitmiş olmalı karşı koltuktan kalkıp yanıma geldi ve elini yine belime koydu. Ah o ablası burada olmayacaktı yanımdaki vazoyu kafasına geçirirdim.

"Ya şaşırdım açıkçası emre böyle her kıza telefon numarasını vermez hatta bu zamana kadar iş dışında hiç bir kıza telefon numarasını vermedi"

"Öyle mi bilmiyordum bende Emre'yi çapkın biri sanıyordum"

Saatler geçmişti biz çağla ile sanki kırk yıllık arkadaş gibi sohbet ediyorduk. Emre de benim yanımda oturup bizi dinliyordu, planım belliydi tek yapmam gereken çağla ile biraz daha samimiyet kurup bu evden çıkmaktı sonrası da artık şansıma bağlıydı.

"Ben seni çok sevdim Sanem emre doğru kızı bulmuş"

"Sanırım bende hayattaki şansımı senin gibi güzel bir görümceyle karşılaşarak harcadım"

"Ay gerçekten çok şekersin Sanem  Emreyle de çok yakışıyorsunuz umarım hiç ayrılmazsınız"

"Yaa umarım"

"Merak etme abla hiç ayrılmayacağız değil mi Sanem"

"Evet"
Stresten gerçekten yavaş yavaş terliyordum.

"Bende artık kalkayım geç oldu"
"Bu akşam burada kalsan çağla"

"Yok rahatsızlık vermiyim siz çifte kumrular biraz vakit geçirin"

"Yok canım biz sonra da vakit geçiririz hem ben seni çok sevdim biraz daha sohbet ederiz fena mı olur"
"Sanem içeri geç"
"Niye ya ayrıca ben ablanla konuşuyorum şuan"

"Sana içeri geç dedim ablamın işleri var değil mi abla"

"Evet canım başka zaman tekrar gelirim merak etme"

"Peki"

İste şimdi gerçekten sıçmıştım..

Lütfen bölüm hakkındaki fikirlerinizi yazın