26.|koma

1.4K 48 21
                                    

Sanem'den

Gözümü açtığımda yüzüme vuran ışıkla tekrar kapandı gözlerim.

"Uyandı! Baba!"

Boğuk boğuk sesler duyuyordum.

"Su"

Boğazım kurumuştu.

Beyaz önlüklü doktorun verdiği suyu içtim. Sanki uzun süredir su içmiyor gibiydim.

"Kendinizi nasıl hissediyorsunuz Sanem hanım?"

"Neredeyim ben?"

"Hastanedesiniz, neredeyse 2 yıldır komadasınız"

Koma mı? O gördüklerinin hepsi... babamın, atlasın, Arda'nın ölmesi hepsi rüya mıydı?

Demirin Emre'yi öldüreceğini söylemesi herşey rüyaydı..

"Babam.. nerede?"

"Burhan beyi kast ediyorsanız o dışarda efendim birazdan yanınıza gelecekler"

Kafamı salladım. Doktor çıktığında efradına göz gezdirdim.

Hayatım çok garipti hiç beklemediğim şeyler benim başıma geliyordu.

İçeri giren babam ve abilerimle gözlerimin dolmasına engel olamadım.

"Güzel kızım"

Babam yanıma geldi ve canımı acıtmadan bana sarıldı.

Sahi ben vurulmamış mıydım? Gerçi 2 yıl önceydi.

Vay be şuan 26 yaşındaydım. Zaman ne çabuk geçiyordu..

"Ben nasıl kurtuldum?"

O kulübeden beni kim kurtarmıştı?

"Ben kurtardım"

Demiri görmemle gülümsedim. Yine beni kurtarmıştı.

Yanıma geldi ve babamın yanından geçip bana sıkıca sarıldı.

Kollarımı boynuna dolayıp kokusunu içime cektim.

Buram buram sigara kokuyordu.
Ben yokken sigraraya mi başlamıştı birde!

"Sen sigaraya mı başladın essek herif!"

Gülerek geri çekildi.

"Sen beni boşver ağrın falan var mı?"

Demiri daha iyi inceledim. Yüzü solmuş göz altı mosmor olmuştu.

"Popom ağrıyor ama yatmaktandır herhalde"

Bu dediğimle babam da dahil olmak üzere odadaki herkes gülmüştü.

Gözüm kenarda duran abilerimle takıldı.

Arda yanıma gelirken demiri itti.

Demir sinirlense de belli etmedi.

...

Ne kadar şaşırsam da şuan demirle birlikte onun evine gidiyorduk.

Demir babamın yanına giderek bir şeyler söylemişti ve babam, abilerim ne kadar itiraz etselerde izin vermişti.

"Ben yokken ne yaptın?"

Demir gözünü boş yoldan çekti ve bana baktı.

"Hiçbir şey. 2 yıl boyunca aldığım nefes bile yük oldu sırtıma. Sensizlik çok zordu.."

"Neyse ki artık burdayım!"

Bu dediğimle tebessüm etti. Bende onunla birlikte gülümsedim.

Aklıma gelen o soruya yüzümdeki gülümseme soldu.

"Emre ve tufan? Ona ne oldu?"

"Sen düşünme bunları daha yeni komadan çıktın dinlenmen gerek"

"Öldürdün mü?"

Bu dediğime cevap vermedi.
Bende daha fazla üstelemedim.
Sonuçta ikisi de ölmeyi hak ediyordu.

...

Eve gelmiş ve yemek yemiştik. Şimdi ise demirle birlikte film izliyorduk.

Kafamı onun kucağına koymuştum o ise saçlarımı okşuyordu. Bir süre sonra uykumun gelmesi ile uyuya kaldım.

_____

Oy atmayı unutmayın 💞

TUTSAKHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin