TUTSAK

12.|benim kardeşim değilsin

Biliyorum bölüm asiri geç geldi ama Aklıma bu hikâye ile ilgili hiç fikir gelmiyor bu bölümü resmen 1 haftada yazdım bir tane bile mi fikir gelmez insanın aklına neyse yazdık bir şekilde sizde oy atmayı ve yorum yapmayı unutmayın güzellerimm

Bölüm şarkısı: görmezden: Kerem keskin

~~~~

Uyandığımda emre yanımda değildi. Kalkıp tuvalete girdim işlerimi halledince aşağı indim emre kahvaltı hazırlıyordu.

"Vay! Ne yapıyorsun bakalım"
"Bir prenses için kahvaltı hazırlıyordum"
"Kim bu prenses?"
"Bilmem o prenses kendini yeterince belli ediyor zaten soylemeye ne gerek var"
"Kimden bahsediyorsun sen? Hani beni sevmiyordun! Yalancı!"
"Güzelim sakin ol senden bahsediyorum anlamadın mı?"
"Ha? Şey ben öyle şaka amaçlı söylemiştim canım zaten biliyorum benden bahsettiğini"
"Tamam bebeğim sen öyle diyorsan öyledir zaten"
Emre'nin arkasını dönüp güldüğünü görünce sırtına bir tane yapıştırdım.
"Ah! Acıdı"
"Bana gülmeden önce düşünecektin!"
"Tamam ya gülmüyorum"
"Hala gülüyorsun!"
"Tamam tamam"
"Gidicez değil mi bugün?"
"Nereye?"
"Burhan beyin evine"
"Kahvaltıyı yapalım çıkarız"
"Tamam"

~~~
Burhan beylerin evine gelmiştik kapıdaki korumalar beni gördüğü anda kapıları açtılar ve biri hemen telofununa sarıldı ve birini aradı ve evin kapısı açıldı içeriden arda çıktı ve yanımıza geldi.
"Sonunda kendi isteğinle geldin demek"
"Uzatma arda"
"Abi olacak"
"Olmayacak"
"Neyse ilerde zaten kendi isteğinle abi diyeceksin bana"
"Aynen rüyanda belki"
"Burhan nerede?"
Emre nın bu sözü ile arda ona döndü.

"Bu kim Sanem? İkidir yanında dolaşıyor?"
"Sanane? Kimsinde bana karışıyorsun?"
Arda emre nın yanına gitti ve elini omzuna koydu.
"Sen hayırdır birader? Koruma falan mı bu?"
"O elini indir, kırarım"
"Bak sen!"
"Tamam emre gel hadi gidelim burhan bey yokmuş"
"Bence de bebeğim, yoksa iyi şeyler olmayacak"
Arda emre den elini çekti tam gidecekken burhan beyin arabası evin önünde durdu.

~~~
Hepimiz evde oturuyorduk ben emre ile atlas ve arda karşımda baş köşede ise burhan bey oturuyordu. Burhan bey Emre'ye dönüp konuşmaya başladı.
"Senin benim kızımla ne işin var sürekli yanındasın?"
"Sevgilisiyim"

Ne ne ne!?

Emre nın kulağına eğildim.
"Ne diyorsun sen! Emre!"
"Karışma Sanem, biz buraya şu aile mevzusunu konuşmaya geldik"

"Evet burhan bey babamın dediğine göre de siz g-gerçek ailemmişsiniz"

"Sonunda kızım bunu anladın bak bende anlattım sana-"
"Babamın dediğine gore ben hafıza kaybı gecirmisim"
"Ne? Nasıl yani?"
"Annem beni hastanede bulmuş bulduğunda da doktorlar benim hafıza kaybı gecirdigimi söylemişler anneme annem de bazı evraklar imzalayıp beni evine götürmüş-"

Arda nin sözümü kesmesiyle sustum

"Biraz mantk yurutursek Sanem evden çıktıktan sonra kaza geçirmiş ve hafızasını kaybetmiş annesi ve babası da onu bir nevi evlatlık almış ve bu şekilde Sanem de gerçek ailesini yani bizi unuttu ve şuan da bu yüzden hiç birimizi tanımıyor."

"Aferim lan! Çözdün bütün olayı"
Burhan beyin söylediği ile hafif güldüm.

"Yani şimdi siz benim babam mısınız?"
"Evet kızım"
"Peki gerçek annem o nerede?"
"O vefat etti"
"Anladım Allah rahmet eylesin"
"Amin"

Şuan öğrendiğim şey beni biraz üzmüştü kendi öz annemin öldüğünü öğrenmiştim keşke onu son bir kere görseydim dedim içimden atlas bana bakıyordu hemde geldiğimden beri.