TUTSAK

8.|Üvey

Oy ve yorum atmayı unutmayın 💞

Bölüm şarkısı=bırakman doğru mu?
Sted up şeklinde dinleyin

Titreyen bedenimle arkamı döndüm.
"Sanem bak düşündüğün gibi değil"
Bütün bedenimi ele geçiren korku ve sinirle ona döndüm.

"NE DÜŞÜNDÜĞÜM GİBİ DEĞİL?! SÖYLESENE KONUŞ EMRE KONUŞ NE BUNLAR, S-SEN KATİLSİN SEN ACIMASIZ BİR KATİLSİN! K-kendi asistanını nasıl öldürdün ANLAT NASIL KIYDIN!?"

"O ÖLMESEYDİ SEN ÖLECEKTİN SANEM! BU KADAR SAF OLMA UYAN ARTIK! NASIL ZEHİRLENDİN SANIYORSUN? SÖYLE!"

Titreyen bedenimle olanları algılamaya çalışıyordum. Ne demeye çalışıyordu.

"Ne demek istiyorsan açıkça söyle!"
"SENİ O ZEHİRLEDİ! CEREN YAPTI AZ KALSIN ÖLÜYORDUN YA SEN?! SEN ÖLSEYDİN-"

"BEN ÖLSEYDİM NE ? KEŞKE ÖLSEYDİM KEŞKE! BELKİ KURTULURDUM SENDEN, ADNAN DAN BU İĞRENÇ DÜNYA DAN KURTULURDUM BELKİ!?"

"deme öyle nolur!"
"Niye sende ölmemi istemez misin senin için fahişe'nin teki değil miyim zaten?"
"DEĞİLSİN ALLAH KAHRETSİN DEĞİLSİN"

Sadece ona bakıyordum ama gözüm sürekli dondurucudaki insan parçalarına kayıyordu.
"ONLAR PEKİ ONLAR EMRE !? YA DONDURUCUDA İNSAN KOLU VAR?! SEN GERÇEKTEN DELİRMİŞSİN!?!"

"onlar seni ilgilendirmiyor, gece gece bu kadar şamata yeter hadi eve gir çabuk!"
"sen şaka falan mı yapıyorsun? Herşey normalmiş gibi nasıl davranıyorsun çünkü ben aklımı oynatıcam aklım almıyor bunları emre!!"
"Tamam Sanem sakin-"
"OLMUYORUM SAKİN HERSEY NORMALMİŞ GİBİ DAVRANAMAZSİN YA BİR İNSANİN VİCDANI EL VERMEZ!?! SEN NASIL BÖYLE DAVRANIYORSUN!?!!"

Elime geçen ilk silahı kafama dayadım.
"Bak cerenin yapamadığını ben yapıcam şimdi bitecek herşey"
Gülmeye başladım bu yaşananlar komik geliyordu.
"Sanem"
"DEME! BANA SANEM DEME BENİM ADIMI AĞZINA ALIP KİRLETME!"
"Tamam bak sakin ol bırak o elindekini oturup konuşalım"
"Bunu konuşacak bir yanı yok masum bir insanı öldürmenin AFFI YOK ANLA BUNU!"
"bak onlar masum değildi ben masum bir insana zarar vermem Sanem nolur dinle beni!"
"Dinleyecek bir şey yok bugün herşey bitecek ben kurtulacağım senden,adnan dan ve bu iğrenç dünyadan. Elveda!"
Tam tetiği çekecekken kolumda hissettiğim acıyla gözlerimi yumdum silah elimden kayıp yere düştü eğilip almak istedim ama bedenim yavaş yavaş uyusuyordu...

~EMRE~
Korumalardan biri sanem'e sakinleştirici iğne batırmıştı Sanem yere düşmeden onu tuttum ve kucağıma aldım tam depo dan çıkarken korumalara döndüm.
"Burayı açık bırakmanın hesabını sorucam size!"
"Abi sen demeyince"
"HERŞEYİ BENİM SOYLEMEM Mİ GEREKİYOR LAN!"
Sanem sarsmadan depo dan çıktım ve eve girdim üst kata çıktım ve sanemi yatağa bıraktım. Bunları görmemesi gerekiyordu.
Biliyorum bu gördüklerini unutamayacktı ama unutması gerekiyordu. Cereni onun için öldürmüştüm ama o anlamamakta ısrar ediyordu. Benden bu kadar nefret etmesi beni sinirlendiriyordu. Ben hiç bir şey yapmamışken neden yani. Sanemin ölmek istemesine üzülüyorum onu böyle görmek içimi acıtıyor bu yaşadığım şeyler ona aşık olduğumun işareti mıydı bilmem belki de aşık olmuşumdur kim bilir?. Sanemi bir süre yanlız bırakmayacağım dan eminim..

~SANEM~
Gözlerimi açtığımda sabah olmuştu. Yataktan kalktım odadaki koltukta emre yatıyordu. Onu görmek dahi istemiyordum. Sessizce
"Katil"
Dedim ve odadan çıktım. Aşağı indiğimde bir kadın mutfakta yemek hazırlıyordu.

"Günaydın Sanem hanım"
"Kimsin?"
"Ben burada yeni işe başladım mutfak ve ev işlerinden sorumluyum"
"Anladım"
Mutfaktan çıkarken emre ile karşılaştım.

"Gel kahvaltı edelim sonra konuşuruz"
"İstemiyorum, önce konuşacağız"
"Tamam geç sen salona geliyorum"
Cevap vermeden salona geçtim. Bir süre sonra da emre geldi.

"O d-dondurucudaki şeyler n-neydi?"
"Bak onlar düşündüğün gibi değil"
"Ne onlar o zaman açıkla!"
"Sesini alçalt öyle konuş benimle!"
"Alçaltmıyorum! Ne yapacaksın?!"
"Şuan sinirlisin diye bir şey demiyorum ama-"
"Ne ama? Beni de mi öldürürsün ceren gibi!"
"Asla! Sana asla zarar vermem"

"Bana en büyük zararı yanında tutarak veriyorsun zaten!"
"Ne istiyorsun seni adnanın yanına mı bırakayım!?"
"İKİNİZİ DE İSTEMİYORUM BEN KENDİ BAŞIMA BİR HAYAT KURMAK İSTİYORUM HER NORMAL İNSANIN İSTEDİĞİ GİBİ!"

"ÖYLE Mİ!?"
"ÖYLE"
"GİT O ZAMAN"
"ne"
"Git Sanem istediğin yere git seni burada tutmiycam!"
Olduğum yerden koşarak kapıya doğru gittim ve kapıyı açtım korumalar Emre'ye bakıyordu izin vermesi için.
"Bırakın gitsin"
Korumalar çekilince evden dışarı çıktım koşuyordum özgür olmak böyle bir şey miydi? Evden çıktığımda nereye gideceğimi düşündüm gidecek bir yerim yoktu aklıma gelen şeyle gözlerim doldu gidebileceğim tek vardı babamla oturduğumuz eski evim oradan başka bir yere gidemezdim. Eve doğru yürümeye başladım evin yolunu hala hatırlıyordum buralarda oturuyorduk.

Bir süre daha yürüdükten sonra eve geldiğimi anladım, koskoca ev 6 yıldır aynı şekilde durmuştu evde hiçbir değişiklik yoktu aklıma o düşünce geldi. Babam ölmüş muydu? Ne kadar beni bir adama satmış olsa da annem ölmeden önce onunla çok güzel anılarım vardı. Ne kadar istemesem de o benim babamdı bunu inkar edemezdim ama bana attığı dayaklar yüzünden onu asla affetmiycektim. evin etrafına göz dezdirirken gözüm evin etrafında olan siyah arabalara kaydı bir sürü araba vardı ve bir çok adam. Adamlar beni görünce şaşırmışa benziyorlardı hepsi birbirlerinin kulaklarına birşeyler söylüyorlardı. Evin önüne geldiğimde içeriden Bağırışma sesleri geliyordu kulağımı kapıya dayadım ve dinlemeye başladım.
"SÖYLE LAN NEREDE KARDEŞİM!?"
"b-bilmiyorum yemin ederim bilmiyorum bırakın beni Yalvarırım!"
"KES SESİNİ KİME SATTIN LAN KIZIMI!"

İçerideki babamın sesiydi kime yalvarıyordu? İçerideki kimdi kafamdaki sorularla kapıdan uzaklaştım sanırım burada iyi şeyler olmuyordu. Ev den çıkacakken adamlardan biri kolumu tuttu.
"Kimsin sen! Bırak kolumu!?"
"Üzgünüm ama Burhan bey sizi görmeden bırakamam"
"Burhan kim be! Bırak beni!"
Adam kıpırdamıyordu ben adama bağırırken evin kapısı açıldı. Beni gördüklerinde yanıma geldiler.
"Kim bu kız?"
"Efendim.."
"Söyle Ahmet işimiz var zaten uzatma!"
"Sanırım Cafer beyin sattığı kız bu"
Babam dan bahsediyordu ve sanırım sattığı kız olarak bahsettiği kişi bendim
"Ne!"
"Kapıyı dinliyordu gidecekken durdurdum"
Hafif yaşlı olan adam bana baktı.
"Sen Sanem misin?"
"Evet! Siz kimsiniz?"
"Şükürler olsun Allah'ım!"
"Baba emin misin Sanem olduğuna"
"Kendi kızımı tanımayacak kadar bunamadım arda!"

Kendi kızım? Acaba başım şuan nasıl bir beladaydı.
"Kimsiniz diyorum konuşsanıza!?"
"Sakin ol Sanem babam eve gidince herşeyi anlatacak sana"
"Ne diyorsun sen ya?! Ne evi! Sizi tanımıyorum bırakın beni!"
"Arda kardeşini al eve geçin bende Caferi hallettikten sonra geleceğim"
"HEY HEY! NE OLUYOR DİYORUM SİZE! NE KARDESİ BE NE DİYORSUN SEN, KİMSİNİZ SİZ?!, EŞKIYA MISINIZ!"

"sakin olsana sen!"
"Sanane kimsin olum sen!"
Karşımdaki adam gülünce sinirlerim daha da artmaya başladı.
"Ne gülüyorsun gevşek!"
"Şuna bak sen! Gevşek he! Baya cesaretlisin kardeşim olmana sasmamalı"
"Ne kardeşi ne diyorsunuz siz"
"Yeter arda al kardeşini de eve geçin!"
"Tamam baba"
"Gel bakalım cadı!"
Beni kolumdan tutup arabaya bindirdi.
"Bıraksana beni!"
"Bana bak küçük cadı Bağırmaya devam edersen-"
"Ne yaparsın?! Senden mi korkucam ben!"
"Tabi insan Abisinden korkmamalı"
"Ne abisi be! Benim abim falan yok!"
"Var da senin haberin yok diyelim"
"Ne demek senin haberin yok"
"Şu demek...."

Oy atmayı ve ara yorum yapmayı unutmayın 💞

Sizce kapağı değiştirsem mi?