Bu bölüm çok geç geldi farkındayım. Ama umarım diğerleri bu kadar geç gelmez
İyi okumalaarr♡♡
***
Uyandım. Minho annesinin yanındaki sandalyeye oturmuş onu izliyordu. Elimi omzuna koydum. Dokununca biraz irkildi. Ona bir şey olmasından korkuyor gibiydi.
-Merak etme Minho, ona bir şey olmayacak.
Minho kafasını öne eğdi. Sonra bana döndü.
-Teşekkür ederim Jisung, dedi ve tekrar annesine baktı. Bir süre sonra hemşire geldi. Annesi de uyanmaya başladı. İlaç verdiler.
-Şimdi biraz dinlensin, birazdan yemek getireceğiz. Sonra doktor gelecek ve durumunuza bakacak.
Kadın kafasıyla onayladı. Hemşire gittikten sonra oğluna baktı. Onun hala burda olmasına şaşırmış gibiydi. Yatakta kendini. Bir süre sonra hemşire tekrar geldi. Annesine yemek yedirdi. Bize de getirmişti. Minho annesini görememiş olduğundan, bel ki de annesini kaybetmek istemiyor. Her ne kadar ona kızgın olsa bile. Bizde yedik. Sonra tabakları aldılar. Biraz süre geçti. Doktor geldi. Durumunun gayet iyi olduğunu, ama ne olur ne olmaz bir gece daha burda kalması gerektiğini söyledi. Minho anlamlı bir nefes verdi. Rahatlamıştı bunu duyduğuna. Bana döndü ve gülümsedi. Ben de ona gülümsedim. Gerçekten mutlu olmuştu. Annesinin uyuması gerekiyormuş. Biz de hava almak için dışarı çıktık. Hastanenin etrafında dolaştık biraz. Sonra bir banka oturduk.
-İyi olcak değil mi Jisung?
-İyi olacak Minho, dedim ve elini tuttum. Benim cevabım sanki her şeyi değiştirebilirmiş gibi bakıyor gözlerimin içine. Keşke öyle olsa. Her söylediğim güzel şeyler gerçek olsa. Ama olmuyor. O yüzden hayatı sevmenin yollarına bakıyorum. Minho ayağa kalktı.
-Gidelim mi Jisung? Nedense oturamıyorum. Çok huzursuzum. Neden böyle?
-Merak etme Minho, herşey güzel olacak.
Beraber odaya girdik. Annesi uyuyordu. Doktor içeri girdi ve "Hastanın yakınları siz misiniz?" diye sordu. Bizi kapıya çağırdı.
-Endişelenmenizi istemem. Az once geldim ve gayet iyi olduğunu söyledim. Ama durumlar pek te öyle değil. Anneniz sanırım. Üzülmemesi için söylemedik ama durumu iç açıcı değil. Akciğerleri iltihaplanmış. Bu yüzden zar zor nefes alıyor, uyurken farketmişsinizdir belki. O yüzden şimdilik burada kalacak. Yani yarın taburcu etmemiz imkansız. Siz yine de belli etmeyin. Biz anlık sorunlar çıktı diyerek süreyi uzatırız. Merak etmeyin, iyi olacak.
Minho'nun yanaklarından yavaş yavaş yaşlar süzüldü. Duydukları karşısında şok olmuş olmalıydı. Sonuçta duydukları güzel şeyler değildi. Minho birden kendine geldi ve hastanede bağırmaya başladı. Onu zapdedemiyordum. Doktorların yanına gitti bağırıp çağırdı. Hemşireler ona sakinleştirici verdi. Annesini yanındaki yatak boş olduğu için oraya yatırdılar. Onu çok iyi anlıyorum. Kolay değil. Saat geç olunca ben de yanında ki kanepede uyudum.
