"ရပြီဟန်သူ.."
"..."
"ဟဲ့..မတ်တပ်ကြီးသေနေတာလား.."
ဆိုင်ထဲပြန်ဝင်ဖို့လှည့်အထွက် မတ်တပ်ကြီးရပ်ပြီးဆိုင်အတွင်းကိုစိုက်ကြည့်နေတဲ့လူကြောင့်လဲ့နိုင်မျက်နှာမှာအလိုမကျမှုတွေကအထင်းသားပင်..
"ဖြိုးဟန်သူအောင်...ဟဲ့..ဟန်သူ.."
နားထင်မွှေးကိုလှမ်းဆွဲပါမှပဲသူမဘက်လှည့်ကြည့်လာတဲ့သူငယ်ချင်းဖြစ်သူဟာမျက်ခုံးတန်းတို့တွန့်ချိုးထားခဲ့ကာ..
"ဘာဖြစ်တာလဲ ရုတ်တရပ်ကြီး"
"အင်း..ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး နင်ပြီးပြီလားမုန့်ဝယ်တာ"
သံသရာမျက်ဝန်းတို့နှင့်ပဲမော့ကြည့်မိလျက်ခေါင်းငြိမ့်ကာဆိုင်ထဲဝင်ခဲ့လိုက်မိသည်။အထဲပြန်ရောက်တာနဲ့ပဲဖက်လှဲတကင်းနေနေပြန်တဲ့နှစ်ယောက်ကြောင့်လဲ့နိုင်မှာမျက်စောင်းတစ်ထိုးထိုးဖြင့်..
"ကိုရာဇာနဲ့ကိုမင်းခန့်တို့ကတော့ ပြော..မပြောချင်တော့ပါဘူးနော် ရန်ဖြစ်ပြီးသတ်ကြတာဘယ်နှစ်စက္ကန့်လောက်များခံလိုက်သလဲဟင်"
"အစပြန်မဖော်နဲ့ တိတ်တော့"
"အံမယ်..ဖော်တော့ဘာဖြစ်လဲ ဒုက္ခပဲ နင်တို့ခွေးရူးပြန်ပြီးလူကြားမကောင်းတွေဖြစ်ကြတာငါတို့မှာဘယ်လောက်ထိပူရတယ်မှတ်လဲ"
"အမှန်ပဲနော်ဟေ့ကောင်တွေ "
ကြားထဲက သက္ကတို့ပါပြန်ရောက်လာခဲ့ပြီးပြုံးစိစိလုပ်လျက်စနောက်နေခဲ့သည်။ဒီအချိန်ဟန်သူကတော့မင်းခန့်မျက်နှာကိုသာတွေတွေကြီးစိုက်ကြည့်နေခဲ့ရင်း..
"ဘာလဲ ငါ့မျက်နှာတစ်ခုခုပေနေလို့လား"
"ဟင့်အင်း..မပေပါဘူး "
"ဒါဆိုဘာလို့ငါလာကြည့်နေလဲ မင်းချစ်သူကရာဇာလေ သူ့ကိုကြည့်"
"ဒီအတိုင်း ငါနည်းနည်းသံသယဝင်နေမိလို့"
"ဘာ..ဘာကိုသံသယလဲ"
"မင်းရာဇာ့ကိုသဘောကျနေတာလား"
"ဟမ်.."
ဆိုင်ထဲအများသူငှာစကားပြောသံတွေကြောင့်ဟန်သူ့စကားကိုနောက်ပြောင်ကျီစယ်နေတဲ့ရာဇာတို့အဖွဲ့ပြတ်ပြတ်သားသားမကြားမိလိုက်သည်မှာခံသာသွားရတယ်။မင်းခန့်မျက်မှောင်ကျုံ့ချလိုက်မိပြီး..လေသံကိုနိမ့်ကာ..
أنت تقرأ
~မေတ္တာလုံ၍နွေးစေချင်~(Completed)
عاطفية~မေတ္တာတွေဟာမခြုံခင်ကတည်းက လုံနေခဲ့ပြီးသား...~ 23.2.2023
