පුදසුන අභියස

12 කොටස

12 කොටස ✍️

2002 අවුරුදේ පළවෙනි පාසල්වාරය පටන් ගත්තේ වාසනාවන්ත බලාපොරොත්තු ගොන්නක් අපේ ජීවිත වලට එකතු කරලා..ඉස්කෝලේ වැඩ මටයි පවන්ටයි පොඩ්ඩක්වත් අමාරු උනේ නෑ..අපි දෙන්නට එච්චරටම ලොකු ආත්මවිශ්වාසයක් ගොඩ නැගිල තිබුනා අපේ results ගැන.එකතුවෙලා පාඩම් වැඩ කරන එක තමයි අපේ එකම රහස..ඇත්තටම ඒක හුඟාක් ඵලදායී ක්‍රමයක්...(ඔයාලත් උත්සාහ කරල බලන්න)

පවනුයි මමයි,පහු ගිය අවුරුද්දේ පන්තියේ එකටම ඉඳගත්තු හැටි...යාළුවෝ උන හැටි..පොඩි දේටත් වලි දාගත්ත හැටි..තරහ වෙලා මූනවත් බලන්නෙ නැතුව හිටපු හැටි...ඒ සේරම මැද්දෙත් හොරෙන්ම එකිනෙකාට හිත්වලින් ආදරේ කරපු හැටි...මතක් කරල හුඟක් සතුටු උනා...

Spots meet එකට ගිය අවුරුද්දේ සහභාගි උනේ නැති උනාට මේ අවුරුද්දේ නම් හුඟක් ආසවෙන් සහභාගී උනා..teachersල උනත් අපිට කිසි විරුද්ධත්වයක් පෙන්නුවෙ නැත්තේ,දෙන්නටම තිබුණු හොඳ ලකුණු නිසයි...sports meet එකේදිනම් අපිව finals වලට select උනා.ඒත් පවනුත් මමත් හුඟාක් සතුටු උනා,මොකද කියනවා නම් අපි එකම house එකේ නොවුනු නිසා..ඒකත් හරි අමුතු අත්දැකීමක් ..අලුත් අත්දැකීමක්..පොඩ්ඩක් රන්ඩු වෙන්නත් chance එකක්...

මොන දේ තිබුනත් මම ගෙදරදි හුඟාක් ආසවෙන් කරපු එක දෙයක් තිබුනා...ඒ තමයි පවන්ගෙ උපන්දිනේ ට තෑග්ගක් දෙන්න කුරුතා සූට් එකක් design කරන එක..පුලුවන් හැටියකට present එකක් හදලා දෙන එකට මම හුඟක් ආසයි...මගේ මහන්සිය,මගේ කාලය කැප කලහම ඒ present එකේ වටිනාකම තවත් වැඩි වෙනව කියලයි මම හිතුවේ...

එයා නිදාගෙන ඉන්න වෙලා වලදි තමයි මම හොරෙන් එයාගෙ measurements ගත්තේ...ඒ වැඩේටම දවස් ගානක් ගියා...නින්ද ගියහම මෙලෝ සිහියක් නැති නිසා මට ඕන විදිහට එයාව හරවලා එයාගෙ measurements ගත්තා...

කුරුතා එක මහන්නෙ අම්මා..ඒකෙ design එකත් ඔක්කොම paintings උත් මගෙන්..තනි සුදු පාට cotton handloom වලින් මහපු කුරුතා එකේ paintings ටික කරන්න මම පටන් ගත්තා..ඒකට මම පාවිච්චි කලේ අපේ සාම්ප්‍රදායික මෝස්තර...හුඟක්ම මහනුවර සම්ප්‍රදායේ මෝසතර..අතරින් පතරට මිසර චිත්‍රවල ආභාශයත් එකතු කරපු නිසා ඇඳුමේ තිබුණු ඒකාකාරී බව මුලුමනින්ම නැති උනා කීවොත් හරි...