Mr. perfectly fine ✓

twenty eight

ig & tw: cxharnel

!!!

"Güne seninle başlamak, ne kadar hoş biliyor musun?" Güldüm, taehyung'a iyice yaklaşırken. Sabah olduğundandı sanırım, sesi daha kalın ve boğuktu. En sevdiğim ses tonu bu olabilirdi, bir de bana şarkı mırıldanırken seviyordum onu. Aslında örnek vermem saçma olurdu, ben onu her zaman seviyordum, onun beni sevdiği her an gibi. Yani, nasıl sevmezdim ki? Kim Taehyung'du sonuçta o.

Esmerdi, yakışıklıydı, kusursuzdu, mükemmeldi, anlayışlıydı daha bir çok şey. Bunu say say bitiremezdim, sonsuza kadar devam ederdi bu yüzden içsel savaşımı bırakıp, ona cevap verdim.

"Bilmiyorum desem ne yapacaksın?" Onunla aramızda olan böyle tatlı atışmalar hoşuma gidiyordu, en keyif aldığım şey olabilirdi bu şekilde inatlaşmak, biliyorum ki o da seviyordu bunu. Kollarını belime doladı sıkıca ve bir bacağını, bacaklarımın arasına yerleştirdi. Bunu yaptığında ona tamamen odaklanmaya çalışmıştım. Gözlerim kapalıydı, taehyung'un çıplak göğsünde dinleniyordum normalinde ama şimdi yan döndüğümüz için - az önce o sırt üstü uzanıyor, ben göğsünde yatıyordum- birbirimize bakacak posizyondaydık, gözlerimi açtım. Beklemediğim bir hareketi olduğundan kalbimin ritmi de bozulmuştu panikten çünkü normal bir şekilde uzanıyorduk ama o birden, bizi bu posizyona getirmişti.

Böyle sarılmak daha güzel oluyor, seni tamamen hissediyordum dediği bir an vardı bana, geçmişimizde. Sanırım o yüzden birbirimize bakacak şekilde uzanıyor ve kollarıyla beni sarmasına iyice izin veriyordum,hatırladığım için. Taehyung teması çok severdi, anlatamayacağım kadar çok ve teni sımsıcacıktı ben de bundan bunaldığım için arada iterdim onu ya da uzaklaşırdım çünkü gerçekten çok sıcaktı, gerçekten ve biz bu şekilde bir süre savaşırdık ama beni böyle kol hapsine aldığında, o kazanmış demekti. Hiçbir şekilde uzaklaşmama izin vermeyecekti şimdi.

Kolları daha sıkı sardı belimi, bacakları da o şekilde bacaklarımı sarmıştı. Yanağım çıplak göğsüne yapıştığında itmeye çalıştım onu. İtemedim, bu yüzden göğsünü ısırdım ve o hafifçe belime vurdu.

Güne onunla başlamak gerçekten de bir ilaç gibiydi. Sanki kemiklerimi sızlatacak bir hastalık yaşıyordum ve o bu sızıyı anında kesen ilacımdı. Tarif edemiyorum, kim Taehyung farklı bir boyuttu.

Gözümü kapattığım an onu görmek, evet, kapatsam bile, açtığım an da onu görmek istiyordum. Yürürken, konuşurken, dinlerken, ne yapıyorsam yapayım o yanımda olmalıydı. Bazen korkunç geliyordu bu kadar bağlı olmak çünkü kötü sonu biliyordum, ölüm gerçeği tüm damarlarımda geziyordu. O yüzden durup durup tanrı'ya diyordum ki, önce beni yanına al çünkü taehyung güçlü, direnir ama ben yapamam. Ben onsuzluğu bin yıl atlatamam.

Burun burunaydık ben de burnumu burnuna sürttüm. Özlemimizi ve tembelliğimizi böyle gideriyorduk. O kadar hoş ve tatlı bir andı ki, uzun zaman sonra her şeye iyi gelmişti gerçekten de. Yani, çekimler için neredeyse 3 aydır uzaktık, sahneler için bir araya geliyor sonrasında yine ayrılmak zorunda kalıyorduk, karmakarışıktı yaşantımız.

"Öğretmeye çalışırım." Daha da çekti beni kendine, daha da sıkı sarıldı. Sanki kemiklerimiz derimizi parçalasın, birbirimizinkini bulup kaynaşsın istiyordu. Böylece tamamen bir bütün olurduk ama yine de acı verici olurdu... Yani, sanırım? Hoş, geçmişe gidersem zaten acı verici bir zamanın sonunda böyle olmuştuk ya biz.

"Hayır." Dedim son eki uzatarak ve onu göğsünden iterek. Amacını biliyordum, böyle konuşup güya arsız değilim havasına giriyordu ama sonra beni etkileyecek ve sevişmemize neden olacaktı. Aptal herif, zekiydi bu konuda ya da ben çabuk kanıyordum ona, önemli değildi. Arsızdı işte o. Sorsanız inkar ederdi ve benim öyle olduğumu söylerdi ama beni delirtip, üstüne atlayayım diye her şeyi yapardı.