AHSEN|Berdel

42-A.B.

🦁🥀

2 Ay Sonra...*

Genç adam konaktaki çalışma odasında, şirkette çıkan bir kaç pürüz hakkında bir araştırma yapıyordu. Küçük bir sorun olduğu için şirkete gitmeye gerek durmamıştı.

Kapısı çalınmadan açıldığında gelen kişinin kim olduğumu anlamıştı. Onun odasının kapısını çalmadan açabilecek tek birisi vardı; o da karısıydı.

"Yemek hazır Devrim ağa." Devrim kağıtlarda olan yüzünü şaşkınlıkla havaya kaldırdı.

Ela gözlerini ona değdirmeden bakan karısıyla tek kaşı havaya kalktı.

"Devrim ağa kim, kadın?" Diye sordu şaşkınlıkla. Saçma bir soruydu ama çok şey ifade ediyordu. Evliliklerinin en başından beri kimsenin göremediği 'Ömer'i' gören bu kadının ona 'Devrim' demesi ve özellikle yanına yakıştırdığı 'ağa' sıfatı canını sıkmıştı.

Ahsen'in tek omzunu silkmesini izledi öylece. "Ne duyduysan öyle ağam. Aşağıda bizi beklerler inelim." Dedi.

Devrim'in tek dudağı kıvrıldı. Yavaşça yerinden kalktı ve odanın ortasında dikilen kadına doğru yürüdü. Ahsen olduğu yerde durarak adamın gelmesini bekledi.

"Bir kabahatimiz mi oldu hanımağa'm?" Diye sordu karşısında dikildiği kadına. Ahsen yine omzunu silkerek, "Nasıl anladıysan öyledir ağa'm." Dedi.

Devrim boy farkından dolayı olan aralığı kapattı, başını Ahsen'in boynuna doğru eğdi. Elini kadının beline sararken, "Olmuş bir hatamız yoksa daha düne kadar nazlı nazlı Ömer derken, hatta ve hatta daha dün gece Ömer diye arzuyla haykırırken, bugün Devrim demenin, yanına da ağa kelimesini eklemenin bir sebebi vardır. Kesin bir kabahat işledim." Dedi ve dudaklarını kadının beyaz tenine sürttü.

Ahsen yutkunurken adamın elini karnında hissetti. "Oğlum anneni sen mi gaza getiriyorsun yoksa?" Diye mırıldandı.

Ahsen kaşlarını çattı ve ellerini adamın göğsüne koyup, iteklemeye çalıştı. "Orada dur ağa, oğluma suç atamazsın." Dedi. Devrim gülümsemesi yüzünde büyürken, "Senin oğlun da benim neyim hatunum?" Diye sordu.

"Bana hatunum deme." Dedi Ahsen alınganlıkla.
"Hatunum." Dedi Devrim inatla.
"Küsüm ben seninle." Diyerek dudaklarını büzdü Ahsen.
"Yavrum." Dedi iç geçirerek Devrim.
"Suçunu biliyorsun tabii, o yüzden böylesin sen!" Dedi sinirle Ahsen.
"Yapmasam içimde kalırdı." Diyerek itiraf etti Devrim.

Ahsen gözlerini Devrim'in gözlerine dikti. "Söz vermiştin be adam! Ben de diyorum Devrim nasıl bu kadar kolay kızı verdi. Hamza'ya iki aydır çile çektiriyormuşsun! Çocuk şirketteki işler yüzünden eve uyumaya gidemiyormuş! Eve gideceği zaman çiftliğe gönderip, at tımarlatıyormuşsun çünkü!" Dedi sinirli bir şekilde.

Devrim başını sallayarak konuşmasını dinlemişti Ahsen'in, en sonunda, "Az bile yapmışım." Diye mırıldandı. Ahsen elini alnına vurdu. "Sabır ver yarabbim." Dedi derin bir nefesle. "O senin düşmanın değil, kardeşinin yakında kocası olacak kişi. Neden böyle yapıyorsun canım?" Diye sordu.

Devrim'in gülümsemesi yüzünde büyürken, kaşlarını havaya kaldırdı. "Canım mı?" Diye sordu, dudaklarını Ahsen'in alnına bastırdı. Ahsen öpücüğün ardından hızla toparlanarak, Devrim'i itti. "Takıldığın tek nokta bu mu! Bir daha yapmayacaksın Ömer!" Dedi hırsla. "Yazık." Diyerek konuşmasını sonlandırdı.

Devrim kollarını göğsünde birleştirerek, "Bana ne." Dedi. Ahsen şokla gözlerini irice açtı ve adama şaşkınlıkla baktı. Daha sonra kendini tutamayarak güldü. "Bana ne mi? Devrim Ömer Arnas sen misin?" Diye sordu gülerken.