COME CLOSER • TAEKOOK ✓

11 - Ceket

Haiii ben geldiim, bu kez arayı açmadan gelmeyi başardım:')

Yazım yanlışlarım varsa affoluna. Keyifli okumalar dilerim lokumlarım! Xx

+++++

Bay Kim'in otoriter sesi sonrası onun yanına yavaşça otururken şirince sırıtmıştım, ama o, bana değil başkan yardımcısı Chang Jay'e ciddi ve sert sayılabilecek bakışlar atmakla meşgul olmuştu.

Yemek siparişlerimiz gelmişti, lakin üstümdeki gerginlikten bir türlü sıyrılamadığım için doğru düzgün bir lokma bile yiyememiş, çatal ve bıçakla ufak dilimlere ayırıp oyalanıp durmuştum.

"Çekimlere göz atma fırsatım biraz da olsa oldu. Ve inanılmaz başarılı buldum. Bay Kim'in senin gibi parlayan birini seçmesi beni hiç şaşırtmadı."

Sessizliği bozan Bay Chang olduğunda, bakışlarımı tabağımdan ayırarak gözlerimi ona çevirdim. Mahcup bir edayla başımı öne eğerken, "Teşekkür ederim." diye mırıldandım.

Dudaklarıma utangaç bir tebessüm yerleşmişti. "Kim Holding'e hoş geldin, Holding'imizin reklam yüzü." diyerek şarap dolu kadehini bana doğrultmak ister gibi kolunu havaya kaldırırken göz kırptı.

"Çok hoşbuldum..." diyerek tebessüm ederken bıçağımı bırakıp hızlıca kadehimi kaptığım gibi ona doğru uzandım.

"Bay Kim?" Bay Chang'ın sesiyle birlikte Bay Kim'e bakışlarım kaydığında, dişlerini sıkmış bir şekilde tabağına baktığını gördüm.

Biz Bay Chang ile kadehlerimizi tokuştururken, o bize katılmak yerine ellerinin ayalarını masaya vurarak gürültüyle koltuğunu geriye kaydırıp ayağa dikildi.

Tek bir kelime etmeden ceketinin yakalarını çekiştirerek düzelttiği gibi ilerlemeye başladığında ağzım bir karış aralandı. Restorantın içinde emin adımlarla yürüdü.

Gözden kaybolana dek peşinden bakarak onu izledim. Ta ki, omzumda bir dokunuş hissedene kadar.

Başımı önüme çevirip omzumdan elini çeken Bay Chang'a döndüm. "Bay Kim böyle soğuk nevale biridir. Takılma sakın." dediğinde zoraki bir şekilde gülümsedim. Başkan yardımcısı olarak arkasından böyle konuşması ne kadar doğruydu ki?

"Bay Kim, iyi biri." diye mırıldandığımda yüzündeki gülüşü soldu ve kadehindeki son yudumu kafaya diktikten sonra masaya bıraktı.

"Üşümüş olmalısın, deniz kenarındayız ve hava epeyce serinledi."

Sırtımdan süzülen havaya rağmen başımı 'önemsiz' dercesine iki yana salladım.

Ama buna rağmen koltuğunu iterek ayağa kalktığı gibi ceketini kollarından sıyırdı ve benim yanıma geldi.

"Bay Chang, zahmet etmeyin lütf-"

Ceketini omuzlarıma bırakırken, "Zahmet olmadı." diyerek sözlerimi ağzıma tıkıştırırken bana göz kırpıp geri çekildi ve yerine oturdu.

Bay Kim'in ortalıklarda olmaması sebebiyle alt dudağımı kemirerek etrafıma bakındım. Tuvalette miydi acaba? İş yemeğini bırakıp gidemezdi, öyle değil mi?

"Müsaadenizle." diye mırıldanıp parmaklarımla sıktığım kadehimi masaya bıraktığım gibi ayağa kalktım.

Omuzlarımdaki ceketini çekmek için uzandığımda elini havaya kaldırdı. "Kalsın, lütfen. Üşüme."

Nezaketi karşısında gülümseyerek başımı olumlu anlamda sallayıp ona arkamı döndüğüm gibi restorantın içerisinde ilerledim.

Dolaşa dolaşa tuvaletlerin kapısı önünde soluğu aldığımda, yavaşça kapıyı itecekken içeriden çekilerek açıldı.