ONA DELİ (ARA VERİLDİ) (Mahalle HİKAYESi)

22.bölüm(TUZAK)

⭐⭐⭐Merhaba okurlarım. Oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın hatırlatması yapıyorum ⭐⭐⭐

Şunuda söylemek istiyorum ki canlarım; ben türkçesi mükemmel olan, çok iyi, hatasız kitap yazan bir yazar değilim. Bu kurgumun sevilmesi beni inanılmaz mutlu ediyor ama yeri geliyor kelime ve cümle hataları yapabiliyorum. Eğer sürçü lisan edersem affedin ve lütfen beni uyarın...

Hepinize keyifli okumalar diliyorum...🌺

******

Yağız çıkıp gittikten sonra yaşadığım şaşkınlığı kolay atamamış, ani gelen öpücüğün etkisinden hemen çıkamamıştım. Yüzümdeki şapşal sırıtma ile sildiğim çatal ve kaşık takımlarını sonunda bitirip tepsinin içinde bir köşeye koymuştum ki Afife teyze hazırladığı yaprak ve içi ile salona girdi. Masaya koyduğu yaprakları sarmaya başlaması ile bende geçip karşısına oturdum ve yardıma koyuldum.

"Yapılacak başka bir şey kaldı mı Afife teyze?"

"Yok yavrum ellerine kollarına sağlık. Bırak sen daha yorulma ben bunlarıda sardımmı bitiyor işler."

"Tamam işte beraber sarıp bitirelim hızlıca"

Ona bir yandan tebessümle cevap vermiş bir yandan da önüme aldığım yaprakları sarmaya başlamıştım. Çok geçmeden Ceylan'da düşük omuzları ile gelip kendisini yanımdaki sandalyeye bıraktı.

"Of belim koptu ya"

"Kızım ben mi gencim sen mi belli değil. Ben sızlanmıyorum bu kadar"

Ceylan annesine baygın gözlerle bakıp "he he" der gibi kafasını salladı.

"Nereden çıktılar zaten durduk yere anlamadım. Kaç sene oldu aramadılar sormadılar birden bire çıkıp geliyorlar"

"Yurt dışındaydılar ya kızım insanlar. Dönmüşler demekki."

Sardığım yaprakları önüme dizerken bir yandan onları dinliyor bir yandan da işimi yapıyordum. Yeni koyduğum sarmaya uzanan Ceylan'ın eline bir fiske vurup kaşlarımı çattım.

"Yemesene" bana şirince gülümseyip hızla bir tane ağzına attı. Bir şey değil karnı ağrayacak. Beni takmayıp tekrar annesine döndü.

"Babam öldükten sonra birden bire yurt dışına gitmeleride tuhaf valla anne. Babamın cenazesinde bile adam akıllı durmadı vefasızlar, güya yakın aile dostları!"

"İnsanların hayatlarında ne olup bittiğine karışamayız Ceylan. Acımızı yaşadı onlarda bizimle. Akşamda böyle surat asma bende seni kulaklarından asarım ona göre"

Kızını azarlayan Afife teyze'ye şaşkınlıkla baktım. Ceylan elini yumruk yapıp sertçe masanın üzerine vurarak hışımla ayağa kalktı. Gözleri dolu dolu oldu birden.

"Onlar kim ki anne? Yıllar önce menfaatleri için babamın yanında değillermiydi zaten? Ne oldu birden bire? Hah, Öküz öldü ortaklık bitti tabi! Ben o zaman bile bunu görebilecek kadar büyüktüm ama sen kalkmış hala onlara surat asmamam için beni uyarıyorsun!"

"Sesinin tonuna dikkat et Ceylan saygısızlık yapma!"

Birbirine bağıran anne kızı sakinleştirmek için aralarına girmek istedim. Ayağa kalkıp Ceylan'ın koluna dokundum hafifçe.