Diary | Larry

19.

1 Şubat 2021

Yeni yaşacağım şehirde, yeni evimde ilk doğum günüm. Evi yerleştirmeyi yeni bitirebildim. Küçük bir ev. Mutfak ve salon birleşik, küçük bir yatak odası ve küçük bir balkona sahip.

Evi yerleştirdikten sonra market alışverişi yaptım. Kendime küçük, tek kişilik bir pasta aldım. Üstüne tek bir mum dikerek bebeğim için güzel dileklerde bulunup üfledim.

Sanırım ilk defa bir doğum günümde bu kadar yalnızdım. Eski sim kartımı hala kullanmadığım için beni kimin hatırladığını bilmiyorum. Sadece mail adresime Louis'den bir ileti düştü. Yine unutmamıştı. Güzel dileklerde bulunmuştu. Sanki onu öylece bırakıp gitmemiştim, hiçbir şey olmamış, akşam eve gelip bana sarılacakmış gibi yazmıştı. Dakikalarca mesajı baştan okuyup ağlasam da gururum daha ağır bastığı için asla geri dönüş yapmadım. Ona geri dönüş yapmam demek tekrar iletişime geçmem ve beni ikna ederek oraya dönmemi sağlaması demekti.

Yeni numaram sadece annem ve Gemma'da var. Onları da kimseye (özellikle Louis'ye) vermemeleri konusunda tembihledim. Louis'nin bir başkasından bebeği olacağına inanmıyorlar. Beni geri dönmeye ikna etmek için ellerinden geleni yapıyorlar. Bir kere bu yola çıkmışken geri dönmeyi kendime yediremiyorum.

Hayatımda bir yenilik daha yaptım bugün. Bebeğim için kısa videolar kaydediyorum. Belki bir gün fırsatımız olursa birlikte izleriz. Eğer bir gün Louis'ye bir bebeğimiz olduğunu söyleme cesaretine erişirsem onun da kaçırdığı her şeyi görmesi açısından da iyi bir fikir gibi geldi. Ne aptalım değil mi? Beni aldatmış birini düşünüyorum hala. Onu hayatımın merkezinden çıkaramamak en büyük korkum. Hala aynı evde yaşıyormuşuz gibi hissediyorum. Sanki biraz sonra odanın kapısı açılacak ve Louis içeri girip bana sarılarak artık kendisiyle ilgilenmemi söylecek.

Yine ağlamaya başladığıma göre kapanışı yapabiliriz. Artık sadece bebeğim ve kendim için yaşamayı öğreneceğim. Öğrenmek zorundayım.