Diary | Larry

33.

29 Mayıs 2023

Bugün eski evimin anahtarları tekrar elime geçti. Louis ile binbir emekle birlikte kurduğumuz evimiz. Bana, burayı terk ederken masanın üstüne bıraktığım anahtarlarımı tekrar verdi. 

Lowell ile daha iyi zaman geçirmek için artık geceleri çalışacağını söyledi. Lowell onu görmekten mutlu. Annemi rahatsız etmemek için bizim evimizde görüşmenin daha iyi olacağını söylüyor. Her köşesinde anımız olan ev. O eve her girdiğimde anılar beynime üşüşüp duruyor. Garip hissediyorum. Her yerinde konuştuğumuz, gülüştüğümüz, ağladığımız, mululuğumuzu paylaştığımız, seviştiğimiz ev.

Bebeğimiz ise benim hislerimin aksine oraya girdiğinde etrafa neşe saçıyor. Sanki hep oraya aitmiş gibi davranıyor. Etrafta neşeyle koşturması Louis'nin de özlediğim kahkahalarını duymamı sağlıyor. Onun kahkahalarını duymak pek kolay değildir. Bir şeyin gerçekten çok hoşuna gitmesi lazım. Başını geriye atar, gür sesinin kulaklarıma ilişmesini sağlardı. Gözlerinin kenarları sadece bana kırışırdı çoğu zaman. Yanağında belli belirsiz bir gamze belirirdi.

Onun en sevdiğim hallerinden biriydi güldüğü zamanlar. Aşık olduğum kirpikleri titreşirdi. Neyse işte, bu konudan bu kadar bahsetmenin pek bir anlamı yok. İkimizde ebeveyn olarak oğlumuzu memnun etmek için elimizden gelen her şeyi yapıyoruz ve yapmaya da devam edeceğiz gibi görünüyor.