ZORAKİ AŞK

8. Bölüm (Asıl paket sensin, güzelim.)

" Demek yaramaz karım benimle oyun oynuyordu." suyu açıp vücudumdan akıp gitmesine izin verdim. Kıkırdamama engel olamadım. Sonunda onu aciz bırakmıstım ve bunu sevinci bana bir yıl yeterdi.

"Benimle oyun oynarsın ha, beni o halde bırakmanın cezasını ağır ödeyeceksin."

* * *

Kıyafetlerimi giyip banyodan çıktım. Neyse ki Gökmen yoktu. Kolyemi komidinden alıp boynuma yerleştirdim. Takmak için baya bir uğrasmam gerekmişti. Telefonumu alıp teyzemin numarasını yazdım. Onu çok özlemiştim.

-Dünya?

-T-teyze...

-Ahh hayatım seni nasıl özledim bir bilsen... Sesi ağlamaklı gelmişti.

-Bende çok özledim.

-Seni üzmüyorlar değilmi tatlım?

"Dünya, kızım!"

Adımı haykıran başka bir ses duyduğumda kapıya doğru yaklaştım.

-Teyzecim şimdi kapatmalıyım, seni tekrar arayacağım.

-Tamam canım, çok öpüyorum.

Telefonu cebime koyup kapıyı açtım. Zilan annenin sesiydi bu. Kim bilir ne diyecekti.

Merdivenlerden aşağı inip Zilan annenin önünde durdum.

"Ah! kızım, bende seni arıyordum." dedi kadife sesiyle. Elini gel anlamında işaret yaparak bana uzattı. Yürüdüğü yolu takip ederken neler olcağını düşünüyordum. Oturduğunda karşısına oturmamı bekledi.

"Otur, güzel kızım."

Elini dizime koyup sıvazladığında sıcak gülümsemesi beni rahatlattı.

"Kızım, biliyorsun. Soyumuzun devam etmesi için Gökmenin çocuğu olması gerek."

Söze burdan başlamak zorunda mıydı?

Gözlerimi ondan kaçırıp parmaklarıma baktım. "Yani demem o ki, çocuk yapmak için beklemeyin."

"Ben.. yani biz... aslında." Elini omzuma koyup sıvazladı.

"Biliyor musun, seni ilk gördüğümde bu kız buralarda yapamaz, şımarık bir şeye benziyor demiştim." gözlerini gözlerime odakladı. "Ama sen düşündüğümün aksine harika bir gelinsin."

Zar zor gülümsedim. Bende burada yapamam sanıyordum. Gökmenle yapamam sanıyordum.

"Bende senin annenim bunu aklından çıkarma, durumun senin için zor olduğunu biliyorum. Bende görücü usulü evlendirildim. Ama kızım, inan bana oğlum seni seviyor. Sana nasıl baktığını gördüm. "

Gökmen gerçekten beni seviyor muydu? Kocam(!) Bana zorla sahip olan adam...

Gözlerimin dolu dolu olduğunu bildiğimden kırpmıyordum.

"Şimdi git dinlen kızım, yorgun görünüyorsun."

İtiraz etmeyip kalktım. Odama... odamıza doğru yürüdüm.

"Yenge?"

Diclenim sesinin geldiği yöne dönüp durdum. Hızla yanıma geldi.

"Senden bir şey rica edeceğim." sesi sonlara doğru kısalmıştı. Ne isteyecekti ki benden.

Siyah kaplı bir paketi bana uzattığında kafamı kaldırıp yüzüne baktım.

"Bunu üstündeki kağıttaki adrese benim bırakmam gerekiyordu ama konaktan çıkmam yasak. Lütfen, bunu sen götürür müsün?"