ZORAKİ AŞK

2.Bölüm ( Nefret )

 MERHABAA :D

SABAH SABAH SİZE YENİ BÖLÜM YAZDIM :D   YİNE UZUN OLDU :D  WORDS :2205   UMARIM BEĞENİRSİNİZ.

BU ARADA +18 VAR BİLGİNİZE... D:   İSTEMEYEN OKUMASIN O BÖLÜMÜ.

NEYSE SİZİ SEVİYORUM GRŞ JELİBONLARIM <3 VOTE VE YORUMLARINIZI ESİRGEMEYİN..ONLAR İLHAM VERİYOR.

Artık sona geldiğimi hissediyordum. Hayatım mahvoluyordu.Ben buna nasıl dayanırdım ki? Önce ailem. sonra zoraki evliliğim. Ne zaman mutlu olacaktım ben? Niye normal bir hayatım yoktu. Sevdiğim adamla evlenmek varken.. O-o kontrol manyağıyla evleneceğim.. Allahım! Bana yardım et lütfen.. Lütfen bir mucize olsun.. Göz yaşlarıma engel olamıyordum. Bu evlilik formalite olmalıydı. Bana dokunursa kendimi bir yerlerden atardım heralde..

" Dünya. kızım hadi Zilan hanım kuaför yollamış. " diye bağırdı annem olacak kadın.  İstemiyordum ama duru için yapmak zorundaydım. O da bunu anlayacaktı evliğimizin kağıt üzerinde olduğunu o küçük beynine sokacaktı!

Hazırlanıp yanlarına gittim.  Şatafatlı bir düğün olmaması için dua etmeye başladım. Gelinliğimi bile görmemiştim daha.

" Kızım!  şuna bak Gökmen gelinliğini seçmiş ne harika değil mi!" Gökmen? Ha tabi ya. Kontrol manyağı.. İsme bak benimkinden bile hayırsız. Süper-men  Gök-men.. shsdfgjk Sırıtmama engel olamadım. Ama zevki güzeldi. Ne çok abartılı ne de çok sade.

Kadın saçlarımı yapmayı bitirdi. Topuz yapmıştı ve.. ve beğenmiştim.

"Hadi kızım giyin" dedi leyla hanım omzumu sıvazlayarak. Geri çekildim. Ona asla anne demeyecektim. O bunu haketmiyordu. Kalktım ve giyinmek için odama gittim.

" Çok güzel olmuşsun kızım." dedi odaya girerek. Dediğim gibi burada kapı çalma gibi bir adet yoktu.. Artık dayanamıyordum. Ne diye bana kızım diyordu?  Aynada kendimi incelemeye başladım. Hayır. Hayır ağlamicam.. Bu formalite bir evlilik dünya! kendine gel !!

( Düğün Zamanı ) 

" Evet.." dediğimde kopan alkışla birlikte gözlerimin dolmasına engel olamamıştım. Malesef bunun mutluluk gözyaşı olduğunu sanan gerizekalılarla doluydu bu lanet salon..Kendimi kasmaktan çenem ağrıyordu. Kalbımdeki sızıyı saymıyorum bile. Bu berbat bir duyguydu. Şimdi ne olacak bilmiyordum. Yolun sonunda gibiydim. Bu gelinlik kefenimdi sanki...

Gökmen'in gözünden...

Şiddetli bir alkış vardı. Müzik çalmaya başladığında Dünya'ya döndüm ve..Ve onu ağlarken buldum.. Buna alışmak zorundaydı.Benimle evlenmeyi o kabul etmişti. Kendimi suçlu hissetmiyordum çünkü o kendi kabul etmişti. Ne için olursa olsun.. İlla ki alışacaktı. Soğuk kanlılığımı korudum ve önüme geri döndüm. Düğüm boyunca konuşmamıştık. Dans etmek için kalktığımızda o kadar uzak durmuştu ki.. Hatta kalçasına kayan ellerimi engellemek için omzumu cimciklemişti.. Artık karımdı. ve evimize gitmeye hazırlanıyorduk.

" Bebeğim benim. Dikkat et olur mu? Boşanmanız için elimizden geleni yapacağız. Korkma sen. Sakın sana birşey yapmasına izin verme." dedi teyzesi. Hepsini duymuştum ama umrumda değildi. Benim karımdı ve istediğimi yapardım o da bir bok diyemezdi.

" Artık gidelim mi?"  diye sordum nazikçe. Kadın bana ters ters bakmıştı. Ama tabiki umursamıyordum. Teyzesine sıkıca sarılıp birşeyler fısıldadı. Daha sonra hiç bir şey söylemeden arabaya doğru yürüdü. 

—- 

Evdeki hizmetlilere onu odamıza çıkarmalarını söyledim.Hiç konuşmuyordu. Yol boyunca da konuşmamıştı.