ZORAKİ AŞK

3.Bölüm ( Biz olmaya alış.)

( Hatırlatma )

"B-bana söz verdin.. Yapma! Yalvarırım bırak beni." ağlıyordum.. " Söz möz yok! Madem bakire değilsin. Söze gerek yok." dedi bağırarak. " Ahh. Y-yapma.Yalan. Söyledim. senden.kurtulmak.için söyledim. Bırak!" dedim kesik kesik. Nefes alamıyordum. Geceliği bir çırpıda yırtıp gögüslerime yumuldu. gözlerimi sımsıkı kapatmıştım. Çok korkuyordum. Dişlerini tenime bastırdı. Gözlerimi açmamı söyleyip canımı acıtıyordu. Umrunda değildi ne durumda olduğum. Ondan nefret ediyordum.

Deli gibi ağlıyordum. Artık tamamen çıplak kaldığımızda aniden içime girmişti. Çığlıklarımı duymamak için her defasında dudağıma kapanıyordu. Yatak başlığına dayanıp daha da yükleniyordu. O kadar korkuyordum ki gözlerim kapanmıştı. Sanırım bayılmıştım. Yalanım beni mahvetmişti. . Artık bitmiştim tamemen bitmiştim....

Gökmen'in Gözünden...

Gözlerimi açtığıma yatakta çıplaktım. Lanet olsun! Ben naptım.. Ah kim bilir ne kadar korkmuştur.

Boxerımı giyip kalktım. B-bu da ne?! Bakire olmadığını söylemişti...

Banyo kapısına yaklaşıp kapıya vurdum. İçerden su sesleri geliyordu.

" Dünya? Kapıyı aç lütfen. Ç-çok üzgünüm. Ben sarhoştum. Özür dilerim aç lütfen." ses yoktu.. Ne yapsa haklıydı. Gerçekten de pisliğin tekiydim.

" Dünya lütfen! Aç şu kapıyı. Kırıcam yoksa. " diye bağırdığımda kapıya omuz atıyordum. Bir iki kere daha yaptım ve kapı açıldı. Suyun altındaydı gözleri kapalıydı. Yanına koşup suyu durdurdum. Ahh lanet olsun. Buz gibi. İç çamaşırlarıylaydı. ve.. Ve her tarafı çiziklerle doluydu. Sanki kendini yırtmış gibiydi. Sudan alıp havluya sardım. Doktor arkadaşım Ceyda bana yardım edebilirdi. Onu almaları için şöför yolladım. Baygındı küçük ukala.. Kendimden nefret ediyorum. O lanet olası sözü tutamadım. Islakları çıkartıp kuru kıyafetler giydirdim. Siktir! Ateşi vardı. Sadece iç çamaşırlarıyla bıraktım ve temiz çarşaf alıp yatağı düzelttim. Dünyayı yatırdım. Ne kadar da masumdu. O bunları haketmiyordu... Kapının açılmasıyla yerimden kalktım.

" Ceyda. Gel bir bak nolur. İyi değil" dedim yalvarırcasına. İlk defa bu kadar kötü hissetmiştim.

" Gökmen! Naptın kıza. Bu hali ne? Her tarafı mosmor. çiziklere bak ! " diye cırladı. Kendime bir kez daha lanet etmeme neden olmuştu bu.

Ayılıyor gibiydi. Birşeyler mırıldandığını duydum. " Y-yap-ma.Yalvarırım d-dokunma. " dedi kesik kesik. Gözleri kapalıydı. Ceyda' nın korkunç bakışlarıyla karşılaştığımda. çık işareti yaptı. Dışarı çıktım. Yine içiyordum.. Lanet olsun herşey bu içkiler yüzünden olmamış mıydı?

Dünya'nın Gözünden...

Her hareketimde canım yanıyordu. İçim kan ağlıyordu.. Gözlerimi açmaya korkuyordum. O pislik b-bana.. Ahh lanet olsun. Ondan iğreniyordum.. Bir el vucudumda geziyordu. Korkuyla sıçradım.

" B-bırakk! " diye bağırdığımda karşımdaki kadın biraz uzaklaştı.

" Sakin ol canım. Ben ceyda. Doktorum. " dedi. Üzerimde iç çamaşırlarım vardı. Çarşafı üzerime çekip ağlamaya başladım. Kasıklarım ağrıyordu. Dün gece aklıma geldikçe çıldırıyordum.

" İsmin ne senin? " dedi sakinleştirmek istercesine. O ara bileklerime baktım. Mosmordu.. Korkuyordum. O pislikten korkuyordum. " D-dünya. " dedim kollarımı bedenime sararak.

" Ne kadar güzel bir ismin var. " dedi. Cevap vermedim..

" L-lütfen.. B-beni. burdan çıkar. " dedim ağlayarak. Kendime engel olamıyordum. O yalanı söylemesem bunu yapmazdı. Kendimden en az ondan iğrendiğim kadar iğreniyordum.