DİLFİRUZ "gönle ferahlık veren"

1/Dilfiruz

Merhabaa😊

İlk defa bu tarz bir kurgu yazıyorum nasıl oldu bilmiyorum ama umarım beğenirsiniz.

Haftada 1-2 bölüm gelir ama eğer okunma çok olursa ve beğenilirse bölümlerin gelme sıklığı artacaktır😜

Yorumlarınızı ve oylarınızı bekliyorum🙏🏻

İyi okumalar🥰

Başlama tarihiniz?

~~~

Zaman akıyor yıllar geçiyordu.

Ağlayarak, acılar çekerek, çok zorlanarak bu yaşıma kadar geçmiştim.

Tam 28 yıl bitirmiş 29'uma girmiştim.

Her geçen gününde içimde yanan kor alevlere karşı direnmeye çalışmıştım. Ne kadar başardığım ise tamamen meçhuldü.

Ben Dilfiruz..

Dilfiruz Akça..

İsminin anlamını asla öğrenemeyen bir türlü gönlü ferahlığa erişemeyen kadınım.

Tak tak tak

Kapının tıklatılıp yavaşça aralanmasıyla içeri giren Deniz'i görünce tebessüm ettim.

Benim diğer yarım, ikizim, canım..

Uzandığım sedyenin üzerindeyken doğrulup yanıma gelmesini bekledim.

Uzun boyundan kaynaklı birkaç adımda yanıma ulaşınca kollarımı açıp beni göğsüne sokmasını bekledim heyecanla.

Şimdiye kadar biraz olsun rahatlayabildiğim tek yerdi.

" Doğum günümüz kutlu olsun güzelim."

Derin bir soluk alıp gülümsedim.

" Doğum günümüz kutlu olsun yakışıklım."

Bu hayatta hiç kimsemiz yoktu, kalmamıştı. Yalnızca ikimiz kalmıştık. Ondan sebeple de doğum günlerimizi iki cümleye sığdırmayı öğrenmiştik.

Alnıma bir öpücük kondurarak benden biraz uzaklaştı.

" Eve gitme vakti. " dedi.

Dudağımı üzgünce büktüm.

" Nöbete kalacağım ben. Tuğçe'nin abisi gelmiş benden yer değiştirmek için rica etti, kıramadım."

" Güzel kalpli ikizim benim ama sen de çok yorgunsun dün nöbetten çıktın."

Dudaklarım burukça kırıldı.