Öncelikle küçük bir haberim var.. Ufak bir isim değişikliğine gittim. Artık yeni kullanıcı adım iborahaeus yani bizi morluyorum yaptım,nasıl olmuş?
Burada olmadığım zaman diliminde bolca hastalıklarla boğuştum, final sınavlarını verdim ve şimdi de 3 haftalık bir tatile girdim.
Yeni bölümler yazmaya çalışacağım her iki kitabıma da ama oy ve yorum yapın lütfen yazmak için motive ediyor, yoksa boşa yazıyor gibi hissediyorum.
Neyyyse şimdi kaldığımız yerden devam edelim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Acı her daim etrafımdaydı. Ne zaman sonra mutluluğu buldum derken yine tüm acı yüreğimi kavuruyordu.
Başımı yasladığım yerden kaldırmadan tek tek tüm makineleri izledim.
Deniz'im, diğer yarım hayat mücadelesi veriyordu bense bir camın arkasından yalnızca izliyordum.
İki hafta önce Murat ameliyattan çıkıp üzgünüm dediğinde bayılmıştım öldü sanmıştım, gitti sanmıştım ama beni bırakmamıştı fakat ne zaman uyanacağını bilmediğim bir uykuya dalmıştı. Ben de bu sürede hastaneye istifamı vermiştim ve tüm ilgimi Deniz'e yönlendirmiştim.
Hiçbir şey yapmak gelmiyordu içimden, boşlukta gibiydim.
Belime temas edilmesiyle daldığım yerden irkilerek sıyrılıp arkama döndüm.
" Hazar? "
Üzerindeki üniformasıyla komutanlıktan yeni çıktığını ve doğrudan buraya geldiğini anladım, önceki günler gibi.
" Gönlüm..! "
Alnımdan öpüp göğsüne çekti.
Sabahtan beri zihnimde dolanan düşünceler zihnimi kısa bir süre terk etse de bunu yapmam gerektiğini biliyordum.
