Telefonuna numaramı kaydedeyim. "dedim Poyraz'a dönerek.
"E kaydet. "dedi araba kullanırken.
Telefonunu aldım. Yüz algılaması istiyordu.
"Bak bakayım. "dedim.
Kameraya baktı ve gülümsedi. Kendimi tutamadım ve ben de güldüm. Telefonuna numaramı kaydettikten sonra kendi telefonuma da onun numarasını kaydettim.
Telefonumu açmışken gelen aramalara baktım.
4 cevapsız çağrı vardı ve hepsi de Beste'dendi.
"Bir telefon görüşmesi yapmam lazım."
"Yap."
"Yapayım. "dedim garipser gibi.
"Arabayı sağa çekmemi ister misin? Ben inerim rahat rahat konuşursun."
Güldüm.
"Gerek yok. "dedim.
O da güldü. Bugün sanırım tüm duyguları yaşamıştım. Hem de hepsini yaşadın Bilge...
"Alo? "dedim Beste'nin telefonu açması ile.
"Ya aslında şehirden uzak yaşayacaksın ya baksana kuzular, inekler, kediler, köpekler çok tatlı. "dedi Poyraz. Bana inat olsun ve telefon konuşmamı bölmek için.
Elimi dudağıma götürdüm.
"Şşt. "
Güldü.
"O Kim be? "dedi Beste .
"Kim kim ya?"
"Kuzu muzu diyen biri vardı?"
"Haaa... Şey ya. Dolmuş şoförü. "dedim Poyraz'a dönerek.
Kaşlarını kaldırarak gülümsedi.
"Dolmuşla mı geliyorsun?"
"He ya. Otobüsü kaçırmışım. Yeni çıktım barodan."
"Haaa. Tamam. Neyse. Bilge ya annemler aradı beni. Ablamı istemeye geliyorlarmış."
"Aaaa. Öyle mi? Çok sevindim. Hayırlı uğurlu olsun inşallah canım. Düğün ne zaman?"
Poyraz bana döndü.
"Ne düğünü ya dur şimdi konumuz bu mu? Gitsem mi gitmesem mi emin değilim onun için aradım ben."
"Ne demek gitmemek ya. Neden gitmeyesin?"
"Özgür şimdi hapiste ya...Onu burada böyle bırakıp nasıl gideyim eğlenmeye ya. İçime sinmiyor hiç."
"Besteciğim. Ablanın en mutlu günlerinden birisi. Tabii ki gideceksin. Ayrıca şuan Özgür'e yardım edemezsin ki zaten. Git. Ararım birazdan ben de hayırlı olsun demek için."
"Ya öyle mi diyorsun şimdi?"
"Tabi kızım .Git sen. Ben seni her şeyden haberdar ederim. Merak etme."
"Tamam. Yarın gidiyorum ben o zaman. "dedi. İçine sinmiyordu ama şuan yardım edemezdi zaten.
"Tamamdır. Eve geleyim konuşuruz yine. Şimdi Özgür'ün yanına gidiyorum. Oradan sonra eve geleceğim. Tamam?"
"Tamam tamam. Ne olur haber et .Ne ihtiyacı varmış sor."
"Tamam. Hadi görüşürüz. Öptüm çok."
Poyraz ile iş birliği yaptığımızı Beste'ye söyleyemezdim. Bu ikimiz arasında bir sır olarak kalacaktı .Özellikle Özgür'ün benden ,bizden sakladıkları hakkında da bir şey anlatamazdım. En yakın arkadaşımdan gizlediğim şeyler olması beni çok geriyordu. Vicdan azabı çekiyordum. Ancak yapacak bir şeyim yoktu. Beste bilseydi bana hak verirdi eminim ki.
