Poyraz'ı ilk defa bu kadar endişeli görmüştüm. Her daim soğuk kanlı, boş bakışlı bu adam şu an inanılmaz gergindi ve bu sefer bunu saklayamıyordu. Konu kardeşi olunca bambaşka birine dönüşmesi, bazı duyguları ki özellikle abilik duygusunu yaşayamamasından kaynaklanıyor olabilirdi.
Sorup öğrenmek istiyordum. Ama sormalı mıyım? Bilmiyordum. En iyisi sus Bilge. Sessiz ol sadece.
Üç katlı büyük bir villanın önüne gelmiştik. Aslı'nın evi burası olmalıydı.
Poyraz arabadan indiğinde ben de indim.
"Ben geleyim mi? "dedim en masum sesimle.
"Tabii ki Bilge."
Kafamı salladım.
Bahçenin açık kapısından içeri girdik.
Poyraz zile uzun uzun bastı. Kulağım ağrımıştı.
Kapıyı açan uzun boylu sarı saçlı bir kız önce Poyraz'a daha sonra bana baktı.
"Ezgi nerede? "dedi hiçbir şey demeden. Çok soğuk bir ses tonu vardı .
"Gelin. "dedi Aslı olduğunu düşündüğüm kişi.
Salona gittiğimizde Ezgi koltukta uyur uyanık bize bakıyordu.
"Ezgi! "dedi Poyraz ani bir adımla Ezgi'nin yanına otururken.
"Ne bu halin? "
"Biraz fazla içmiş. "dedi Aslı.
Kapının önünde dikilmiş, onları izliyordum.
Poyraz sinirle derin bir nefes aldı.
"Kalkabilir misin?"dedi Ezgi'nin kolundan tutarken.
Ezgi kafasını hayır anlamında salladı.
"Poyraz...Burada kalsın bugün.Yürüyecek hali yok."
"Vardır. İçmeden önce düşünecekti ayrıca onu."
"Kızın zaten kafası iyi değil."
"Farkındayım Aslı. O yüzden eve götürmeye çalışıyorum zaten."
"Ezgi kalk hadi."
"Ben sana dedim...Abimi çağırma dedim."dedi Ezgi uykulu sesiyle.
"Niye, azar işiteceksin diye mi korktun?"dedi Poyraz.
"Abisisin. Haber vereyim dedim."
"Ben bu akşam burada kalacağım."dedi Ezgi arkasını dönüp uyurken.
Poyraz derin bir nefes aldı .
"Ezgi...Beni çıldırtma. Zaten çok sinirliyim. Birazdan sinir krizi geçireceğim, kalk hadi."
"Banane."dedi Ezgi.Uyumak üzereydi.
"Poyraz, bırak kalsın. Yarın getiririm ben onu."
"Kalmayacak Aslı! "dedi Poyraz bakışlarını Aslıya çevirdiğinde.
Çekinerek salona doğru bir adım attım.
"Poyraz... "dedim sessizce.
Sinirli gözlerini bana çevirdi.
"Kalsın burada. Israr etme şimdi."dedim.
Aslı benim burada olduğumu hatırlamış gibi gözlerini bana dikti.
Poyraz derin bir nefes alıp Ezgi'ye baktı. Kaşlarını çatmıştı.
Ezgi'nin yanından kalktı.
"Kalsın."dedi duygusuz sesiyle.
