"Ben özleyeceğim.. seni bilmem." Dedi soruma cevap vermeyerek. Kolyeyi kapatıp çantama koydum. "Teşekkür ederim."
Hala bana beklenti ile bakıyordu. Dudaklarımı yalayıp tebessüm ettim. Bakışları oraya kayarken ben konuştum. "Tamam belki ben de özle...
Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayalım olur mu :)
Şarkı: unuttun mu beni?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli okumalar🌸 .......
"Kızım niye dondun öyle?" Elindeki poşetler ile içeriye girdi Atlas. Arkasından da Yiğit girdi.
"Karşı komşumuzu getirdim sana" Ne?
Lütfen şaka olsun...
Bir de komşu muyduk yani?
"Mükemmel tesadüf değil mi?" Kendime gelebilmek adına kafamı iki yana salladım. "Hoş geldin desene" dedi Atlas hareketlerimi garipsieyerek. "Giderken bir elveda bile demeyene.... geldiğin de hoş geldin denmez!" Dolan gözlerime inat bakmaya devam ettim kahvelerine. "Ahsen yapma ama... tamam Yiğit ayıp etti o zaman ama biz kardeş gibi büyüdük. Konuşup hallederiz. Hem sen ne kadar üzülmüştün gittiğin de... şimdi mutlu olman lazım gördüğün için."
"Biz kardeş gibi falan büyümedik! Evet gittiğin de üzülmüştüm. Ama görünce mutlu olmadım!" Yiğit Atlasa baktı. "Atlas... Ahsen haklı. Dedim sana gelmeyeyim diye."
"Hayır ya ben bizi böyle dağılmış görmek istemiyorum. Ahsen lütfen.... hatrım için..." dedi. .......
Şu an kendime inanamıyorum... onun ile aynı masaya orurduğuma inanamıyorum.
"Demek aynı timdesiniz ha... niye dün söylemedin Ahsen" göz devirdim. "Gereksiz bir bilgiydi." Atlas gözlerini kıstı "Sen dün-" diyeceği şeyi anlayıp gözlerimi belerttim. O da sustu. "Neyse..."
Atlas kahvaltısını yaparken ben ve Yiğit oturmuş öylece bekliyorduk. "Hani çok açtın sen?" Diyen Atlas, çatalıma batırdığı peyniri bana uzattı. Çatalı alıp peyniri ağzıma aldım. Aynı şeyi Yiğite de uzattı. Yiğit peynir yemezdi ki.
"O peynir yemiyor ya Atlas..." Dedim boş bulunarak. Yiğit'in yüzünde tebessüm oluşurken Atlas "Aha yakalandın işte!" Dedi. Anlamayarak ona baktım. "Seni denedim hatırlıyor musun diye. Demek ki çok kızgın değilsin." Göz devirdim tekrar. "Atlas bak masaya otur dedin oturdum. Ama bu kadar. Tamam mı? Zorlama."
"Sizin aranızda başka bir şey mi oldu?"
"Yok."
"Hayır."
İkimiz de aynı anda panikle cevap verdik. "O zaman abartmayın şu küslüğü döverim ha!" Dedi.
Başımızı salladık. Atlasın öğrenmesi ikimiz için de iyi olmazdı. En azından şu an için iyi olmazdı.
Atlasın telefonu çalınca ayağa kalkıp açtı. "Emredin komutanım."
"Evdeyim komutanım."
"Emredersiniz komutanım."
Telefonu kapatıp çayından son bir yudum aldı. "Benim gitmem lazım. Hadi görüşürüz."
"Atlas alışveriş yapacaktık ya... Tek mi gideyim?"
