"Ben özleyeceğim.. seni bilmem." Dedi soruma cevap vermeyerek. Kolyeyi kapatıp çantama koydum. "Teşekkür ederim."
Hala bana beklenti ile bakıyordu. Dudaklarımı yalayıp tebessüm ettim. Bakışları oraya kayarken ben konuştum. "Tamam belki ben de özle...
Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayalım olur mu :)
Şarkı:Günü gelir.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli okumalar🌸 ........
"Niye susuyorsun?" Diye sordu. "Çünkü yine senden ayrılmaktan korkuyorum."
Elimi tutup kalbine koydu. "Sen buradasın Yiğit... kalbimsin sen benim... ben senden 8 yıl ayrılamamışım. Şimdi mi ayrılacağım?" Elini yanağıma koydu "Hem senin suçun yok ki..."
"Var." Dedim güçsüzce. "Ama bunları burada konuşmayalım hadi gel eve gidelim. Sen biraz kendine gel... sonra konuşuruz." Ahsen kafasını sallayarak başını göğsüme yasladı.
Onu kucağıma alarak motora bindirdim. Kaskı kafasına takıp önüne geçtim. "Sıkı tutun tamam mı?" Kollarını belime sarıp "tamam." Dedi.
Eve geldiğimizde motoru park edip Ahseni eve soktum. Acı bir kahve yapıp içirdim. Hala çok fazla ayılmamıştı.
"Şimdi konuşalım." Dedi kahveyi bırakarak.
"Konuşalım." Dedim.
"Sen niye kendini suçluyorsun? Babam seni göndermedi mi Yiğit? Burada tek suçlu Babam! Sen değilsin!" Hayır anlamında başımı salladım. "Babanı Suçlama Ahsen... o hep senin iyiliğini ister. Biliyorsun. Kızma ona..."
Eli ile kendini gösterdi. "Bu mu iyilik! Bu mu benim iyi halim?! Biz neler çektik kaç senedir!" Bağırdığı için sesi çatallaştı. Canı acıyordu ve bunu bağırarak haykırıyordu.
"Şş sakin ol güzelim... sakin ol..." yanaklarını ellerimin arasına aldım. "Baban eğer bizim acı çekmemizi istese bu ilişkiye izin verir miydi? Benden özür diledi. Bilsem yapmazdım dedi. Herkes hata yapar. Burada tek suçlu baban değil ki..."
"Sen niye gittin o zaman? Niye bana..." Bir hıçkırık koptu boğazından. "Ağlama... yalvarırım ağlama güzelim.. "
Eli ile yanağımdaki yaşları sildi. "Sen de ağlama..." Sonra burnunu çekip devam etti konuşmaya.
"Telefonda niye bana öyle şeyler söyledin..." Yanağıma akan yaş ile Ahsene baktım. Hem kıyamamak hem kırgın olmak böyle bir şeydi sanırım...
Gözlerinde hem merhamet hem kırgınlık vardı...
"Baban bana o zaman dedi ki... sizin birbirinize duyduğunuz şey... aşk değil heves... ikinize de küçüklükten beri bu dayatıldığı için siz bunu sevgi sanıyorsunuz... eğer başka hayatlarınız olsa böyle olmazdı dedi..." Ahsen gözlerimin içine baktı. "Kızıma yan gözle bakmazsın Sen dedi... çok ağırıma gitti Ahsen... gurur yaptım... korktum belki de, çocuktum bilmiyorum... babasıdır dedim... kızını iyi tanır dedim. Ya gerçekten Ahsen beni sevmiyorsa dedim... onun için bir hevesten ibaretsem dedim..." İkimizde dolu gözlerle baktık birbirimize.
