"Ben özleyeceğim.. seni bilmem." Dedi soruma cevap vermeyerek. Kolyeyi kapatıp çantama koydum. "Teşekkür ederim."
Hala bana beklenti ile bakıyordu. Dudaklarımı yalayıp tebessüm ettim. Bakışları oraya kayarken ben konuştum. "Tamam belki ben de özle...
Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayalım olur mu :)
Şarkı: kördüğüm.
"Şu canım kör kafeslerde... yok anahtarları ben de... kuş olup konsam gönlüne... senin olsam... senin olsam..."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli okumalar🌸 ........
Ahsenden
Selim komutandan gelen telefon ile hazırlanarak evden çıkıp karargaha gittim.
Bütün tim eğitim alanında toplanmış hazırolda bekliyorlardı. Hemen yanlarına geçerek yerimi aldım. Yiğitin yüzüne bile bakmıyorken onun beni izlediğini farkediyordum.
"Oğlum harbi çok belli ediyorsun ya..." Dedi Tayfun komutan. "Dibin düştü dibin." Yiğit onun omzuna vurup susturdu.
Selim komutan içeriye girdiğin de bakışlarım ona kaydı. Yanında geçen gün ki Kadir de vardı. Yiğit tekmil verdi hızlıca. Sonra selim komutanın emri ile koşmaya başladık.
"Kartal timi paslandık mı biraz!" Selim komutan önümüzden koşarken biz şimdiden yorulmuştuk.
"Dedim ya ağlamıyordum." Diye inkar ettim. Gülerek önüne döndü. Şınavdan sonra parkura geçerek devam ettik antrenmana.
Kadir bana oldukça yakın davranıyordu. Normalde böyle şeylerden hoşlanmazdım. Ama Kadir beni rahatsız edecek bir şey yapmamıştı. Yapsa haddini bildirirdim zaten.
Dışarıdaki antrenman bitince Karargahın içindeki çalışma aletlerinin olduğu Eğitim alanına girdik.
Herkes kendisine bir alet seçerken ben barfiks çekmek istemiştim.
