"Ben özleyeceğim.. seni bilmem." Dedi soruma cevap vermeyerek. Kolyeyi kapatıp çantama koydum. "Teşekkür ederim."
Hala bana beklenti ile bakıyordu. Dudaklarımı yalayıp tebessüm ettim. Bakışları oraya kayarken ben konuştum. "Tamam belki ben de özle...
Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayalım olur mu :)
Bölüm adı çok manidar MCMCKX (buranın uç beyi benim!)
Şarkı:Kapı
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli okumalar🌸 ......
Bir hafta sonra
Ahsenden
Hastaneden çıkalı bir kaç gün olmuştu. Annem etrafımda pervane gibi dönüyor sürekli bir şeyler yedirmeye çalışıyordu. Ama ben istemiyordum.
Aynanın karşısına geçip gömleğimin düğmelerini açtım ve omzumu sıyırdım. Her yerimde ezikler ve morluklar vardı. Sargı ile sarılmış olan yarayı açtım yavaşça. Gözlerim doldu. Hayatım boyunca kalacak bir iz bırakmıştı ben de. Yarayı görünce tekrar o acıyı yaşadığım anlar geldi aklıma. Burnuma mide bulandırıcı yanık kokusu geldi yine... Gözlerimi kapatıp tırnaklarımı bacağıma geçirdim.
İçim buruktu sanki. Kendimi çok kötü hissediyordum. Yiğit ile en son hastanede uyandığım zaman görüşmüştük.
O günü hatırlayınca elim karnıma gitti. Sonra o adamın beni tekmelediğinde hissettiğim sancıları hatırladım. Bir bebeğimiz olabilirdi. Ama bizim,daha onun varlığından haberimiz bile yokken o gitmişti...
Sanki hala oradaymış gibi okşadım karnımı. Olsaydı nasıl hissederdim? Ya da hisseder miydim? Ölürken bile farketmemiştim ki... benden anne olur muydu? Düşünceler beynimi yerken telefonum titredi. Yiğitten bir yeni mesaj vardı. Bakmadım.
Bana sürekli mesaj atıyor görmek istiyordu. Bazen cevap vermiyordum bazen de sonra diyerek geçiştiriyordum. Aslında onu görüp ondan destek almaya çok ihtiyacım vardı. Ama yüzüm ve vücudum böyle yara bere içindeyken beni görsün istemedim.
Bir hafta önce
Yiğit benimle konuşmak istiyordu ama oda çok kalabalıktı. Yarım saat sonra oda boşalmıştı. Yanıma oturan Yiğit bakışlarını kaçırdı. "Bir sorun mu var?"
