"Ben özleyeceğim.. seni bilmem." Dedi soruma cevap vermeyerek. Kolyeyi kapatıp çantama koydum. "Teşekkür ederim."
Hala bana beklenti ile bakıyordu. Dudaklarımı yalayıp tebessüm ettim. Bakışları oraya kayarken ben konuştum. "Tamam belki ben de özle...
Ya gerçekten oturup ağlıycambütün yorumlar silindi bölüm düzelmiyor berbat bir halde cidden bütün modumu sömürmekte üstüne yok Wattpad.
Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayalım olur mu :)
Şarkı:Benden bir tane daha yok
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli okumalar🌸 ......
Karargaha girdiğimiz de Selim komutan bize toplantı odasına gitmemiz için emir verdi. Hep birlikte odaya doğru ilerledik. Selim komutan Babam ile birlikte daha sonra geleceğini söyledi.
İçeride Tanımadığım bir kız vardı sadece. Biz içeriye girince ayağa kalkıp gülümsedi. İlk bana elini uzatıp "Merhaba ben Miray... Sen de şu meşhur Ahsensin değil mi?" Elini sıkıp şaşkınca gülümsedim. "Ahsen benim de meşhur kısmını anlamadım."
Yiğit elini belime koyarak "Miray Tayfunun nişanlısı Ahsen... benden çok dinlediler seni o yüzden öyle dedi." dedi. Yiğit'i utandırma fırsatı bulduğum için sinsice gülümsedim. "Ha şu geçen ki emanetlerin diğer sahibi mi?" İkimizden başka kimse ne dediğimi anlamazken Yiğit kızardı. Ciddi ciddi kızardı. Yerimmmm.
"Hm." Diye mırıldandı bakışlarını kaçırıp. Ay çok tatlısın lan!
"Ne emaneti?" Diyen miraya "önemsiz ya boş ver." Dedim.
Atlas ve Umay da tanışınca masadaki yerlerimize oturduk. "Sen biliyor musun niye toplandığımızı?"
"Hayır." Kapı açılınca içeriye bizim timden Tayfun komutan,Mert komutan,Yusuf,Semih ve Görkem girdi.
"Noluyor lan?" Yusuf şaşkınca bize bakıp yanımıza geldi. "Ana! Ateş paremm?" Diyen Tayfun komutan hem mutlu hem de şaşkındı Miraya bakarken.
Miray boğazını temizledi. "Pardon Mirayım..." Tayfun komutanın bu haline gülerken Miray "Herkesin içinde öyle deme!" Dedi. ........
"Şimdi kimse bizi neden topladıklarını bilmiyor yani?"-Mert komutan.
"Maalesef."
"Hadi bakalım bunun altından ne çıkacak?"
"Kadir nerede?" Diye sordum bir o eksikti. Yiğit bana bakarak hayırdır bakışı attı. "Niye merak ettin?"
"Ne bileyim bir o eksik."
"Etme. Hem çağrılmadığına göre gereksiz birisiymiş." Diye laf çarptı.
Tam cevap verecektim ki kapı açıldı. İçeriye Babam ve Selim komutan girince ayağa kalktık.
"Oturun çocuklar."
İkisi de oturunca biz de oturduk. "Sizi buraya neden topladığımızı merak ediyorsunuzdur muhtemelen."
"E yani biraz tabi..."-Yusuf
Babam ona ters bir bakış atınca kolum ile onu dürttüm. Ayarsızdı bu çocuk. Boğazını temizleyerek "Afedersiniz Başkanım." Dedi.
