Moth To A Flame X Jikook

46

Mutluydum. 

Bunun kısacası buydu. 

Sevdiğim adamın kolları altında çok mutluydum. 

Birlikte deniz kenarında oturuyorduk. Bana evlenme teklifi ettiği yüzük parmaklarımdaydı. Yüzüğüme bakmak için elimi kaldırdım. 

"Çok güzel." dedim. Yanağıma bir öpücük kondurdu. 

"Senin kadar değil." 

"Beni her zaman nasıl şımartacağını çok iyi biliyorsun Jeon Jungkook. Bu haksızlık." 

"Asıl haksızlık olan şey ne biliyor musun Park Jimin? Bu tatilden yarın dönmek zorunda olmamız." dedi. Evet haklıydı. Yarın dönmek zorundaydık çünkü ödül töreni vardı. Hayal gibi yaşadığımız anlarda gerçeklik gözüme gözüme çarpıyordu. Sung Woo'yu aramam lazımdı. 

"Hatırlattığın iyi oldu. Sung Woo'yu aramam lazım benim." dedim ve telefonumu aramaya başladım. 

"Jimin!" 

Telefonumu bulamamıştım. Ayağa kalktım. 

"Jimin!"

Telefonumu nereye koymuştum?

"Jimin!"

Mont giymiş miydim?

"Jimin nereye?"

Nereye mi? Yürüyor muydum? Durdum. 

"Jimin ne oluyor?" 

Ne oluyordu? 

"Neden ağlıyorsun?

Ağlıyor muyum?

"O ölecek." dedim birden. Jungkook anlamamış bir şekilde kafasını sağa doğru yatırdı. "Ben iyi değilim Jungkook. Bu yaşadıklarım çok ağır. Onun her gün yüzüne ölecek olduğunu bilerek bakıyorum. Ben çocuğum olacak diye sevinmem bile bencilliğimden. O çocuk benim olmayacak ki. İğrenç bir insanım." 

"Hayır asla böyle düşünme."

"Öyle ama ve benim elimden hiçbir şey gelmiyor." 

"Bak kendin diyorsun senin elinden hiçbir şey gelmiyor. Emin ol Sung Woo çocuğunu sana bırakacağından dolayı çok mutludur. Ölmek istediğini defalarca dile getirdi. Hem ölse bile gözü asla arkada kalmayacak Jimin. Bazenleri gerçekten de ölmek çoğu şeyden daha iyidir. Hayatı boyunca sürekli üzerinde tacizin yükünü taşımak çok zordur. Tabi ben hiç yaşamadım ama yaşayanla empati kurabiliyorum. Biz her zaman onun yanında olacağız."

"Ama-"

"Aması yok Jimin. Üzülmene izin veremem artık. Ağlamana dayanamam. Dayanamam diyorum anlatabiliyor muyum?"

Haklıydı. 

Ama ona yapılanlar çok ağır geliyordu. Onun elinden çocukluğunu, gençliği, anneliği alınmıştı. Doğacağı çocuğunun annesinin kaderini yaşamaması için elimden geleni yapacağım. 

Artık dayanamıyordum. 

Kendimi ağlayarak yere bıraktım. Hemen Jungkook bana sarıldı. O da benimle beraber ağladı. En güzel günümüzü mahvettim ama o bir kere bile bana öf bile demedi. 

İşte o Jeon Jungkook'tu. 

Benim sevdiğim adam. 

Biraz kısa olsa da geçiş bölümü olduğunu unutmayınnnnn.