𝔎𝔞𝔳𝔢𝔥𝔱𝔥𝔞𝔪

~25~

Buraya kadar üşenmeyip gelenlere helal olsun diyorum ve bu bölümün bir sezon finali olduğunu belirtmek istiyorum. Ama bu kitap yokken devam edebileceğiniz farklı bir kitap sunacağım^^ Bu sezon finali tabii ki bölüm atma aralıklarım kadar kısa olacak. Köye gittiğim için bilgisayarım yanımda olmayacak. Telefondan yazmak aşırı üşendirici ve uzun...........

Kaveh buluşacakları saatten önce kafasını dağıtmak için kütüphaneye gitmişti. Orası sakin bir ortam olduğundan kafasını dinleyebilirdi. Alhaitham ders saatinden önce biraz daha uyumak istediğinden odadaydı. Kaveh elindeki şala bakarak onu düşünüp rahatlıyordu.. Sürprizi düşünmek onu heyecanlandırıyordu.

Boş bir masaya geçip, çizim yapmaya başlamıştı.. Mezun oldukları zamanı düşündükçe içi kıpır kıpır oluyordu.. Güzel bir ev bile tasarlayabilirdi ikisine.. Belki.. İnazuma da çünkü İnazumayı seviyordu. Fontaine de seviyordu ama İnazumanın o sakinleştirici özellikleri onu daha çok etkiliyordu. Hem tanıdıklarıyla takılırlardı.

Ormanlık alanın içine güzel bir ev çizmeye başlamıştı.. Belki hayvanları olurdu? Köpek? Kedi? Ya da. Tilki!! Tilkileri seviyordu sonuçta. Kuşların sesleriyle güne başlar yağmur sesiyle günü bitirirlerdi. İnazumadaki evleri tasarlamakta çok kolaydı. Orada iş arasa kesinlikle bulurdu.. Onu destekleyecek insanı da bulmuştu. Daha ne isteyebilirdi ki?

Belki oranın sesini arttıracak küçük bir çocuk? Hem de kız çocuğu! Kaveh kız çocuklarını severdi. Eğlenmesi daha kolay oluyordu. Erkek çocuklarının çok uğraştırıcı olduğunu düşünüyordu. Kendi cinsine sövdüğünü fark edince biraz övmeye başlamıştı. İşte sakin olursa akıllı olup, yaramaz olmazsa erkek çocuklarını da seviyordu.

Düşünce içi kıpır kıpır olmuştu.. Evi olmayan insanlara yuva vermek. Onlara yardım etmek onu o kadar mutlu ederdi ki.. Çok fazla parası olup tüm parasını o insanlara vermek. Gerçi onu dolandıranlar çok olurdu çünkü fazla saf bir kişiliğe sahipti.. İnsanların okumaları bilgi edinmeleri için çölde mükemmel işler başarmak istiyordu.. Bu küçük proje ile başlayacaktı her şeye..

 Ne olursa olsun insanlara yardım etmek onun ilk önceliğiydi. Lise zamanlarında hep fazla olan yemekleri, çölde aç veya susuz kalmış insanlara götürürdü. Bu hem hoşuna giderdi hem de daha sonra başı belaya girdiğinde o insanlar ona yardım ederdi.

Yine kendini kaybedip kaybolduğu bir zaman, yardım ettiği bir köpek onu bulmuştu.. Kokusu fazla kuvvetliydi bu yüzden onu takip etmek çok kolay olmuştu.. O köpeği şuan arama takip işlerinde kullanıyordu ekipler. Yani bayağı bir unvanı vardı çölde. Kaveh o taraflara her gittiğinde onu görmeden gitmezdi.

Projesi de o yardıma muhtaç insanlarla alakalı içeriyordu. Zengin kişilere danışarak bunu yapabilirlerdi. Çöldeki insanlar için bir şeyler yapmaktı önceliği.. Oradaki insanların buradan ne farkı vardı? Bunu kabul etmeyeceklerini hissediyordu bir yandan, ama kabul etmiyordu..

Bir süre kütüphanede hayal kurduktan sonra, kalkmıştı. Karnı fazla gurulduyordu. Kimsenin duymaması için hızlıca çıkmıştı oradan. Yakın bir kafeye gidip oradan kendine sandviç ve kahve alıp bir masaya oturup telefonuna bakınmaya başlamıştı.

Orada takılırken onu merak eden annesi aramıştı, durumunu öğrenmek için. Kaveh gördüğünde derin bir nefes almıştı.

Acaba daha mı erkene alındı mı diyecek diye yine kendini strese sokmaya başlamıştı. Bütün bunlardan kurtulmak amacıyla açmıştı telefonu.