"Baksana yine toplamış herkesi yanına." Yujin başı omzuma yaslı bir şekilde hem etrafına bakıyor hem de telefonuyla ilgileniyordu. "Anlamıyorum ki bu çocukta ne buluyorlar..."
Omzumu oynatarak kafasını kaldırmasını sağladım. Sabahın sekizine ilk ders olarak beden koydukları için sırasında uyuyamamış onun yerine omzumu kullanmaya çalışıyordu. Uykusuzluktan kızarmış gözleriyle bana köpek bakışları gönderse de kafamı 'hayır' anlamında salladım, o omzumda yatarken notlarımı rahatça okuyamıyordum çünkü.
"Oğlum niye bu kadar çalışıyorsun, zaten okulun en iyilerinden birisin biraz boş ver eğlenmene bak ya." Yujin elimden not defterimi çekip çantasına atmıştı. Haklıydı bu kadar çalışmama gerek yoktu ama bunu duymak beni sinirlendiriyordu.
"En iyilerden biri..."
"Ayrıca bak şu çocuğa hiç çalıştığını gördün mü? Sürekli basket oynayıp kızlarla takılıyor ama bir kere bile birincilikten düşmedi."
Karşımdaki çardakta insanları etrafına toplamış sinir bozucu bir şekilde gülerek konuşan o çocuğa baktım. Lise yılları boyunca hep aynı sınıfa düştüğümüz için uzaktan da olsa sürekli gördüğüm biriydi. Bütün okulla arkadaş olup hocalarla arasını iyi tutan o kişi, Sung Hanbin.
"Acaba bursa falan mı ihtiyacı var? Genelde çıkarı olan insanlar böyle herkesle iyi anlaşmaz mı? Annem bir keresinde eğer herkes seni seviyorsa orada bir sıkıntı vardır demişti..." İkimiz de oturduğumuz banktan Hanbin'i izlerken birden kafasını kaldırıp bana baktı. Gözlerimiz buluştuğu an yüzüne tekrardan bir gülümseme yerleştirdi.
Sahte bir gülümseme.
"Çıkarı olduğunu sanmıyorum. Bence o..." Gözlerimi onunkilerden çekmemiştim, bana meydan okuyor gibiydi. "...sadece ilgi meraklısı bir aptal."
....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
player || haobin
Jugendliteratur"O kadar rahatsızsan sen vermeye ne dersin?" "Neyi?" "İlgiyi diyorum... sen versen olmaz mı?" Haobin evreni.
