Gece

8. Bölüm

Kapının çalmasıyla yatakta doğruldum.

"Gel." Dememle kapı açıldı ve içeri aşağıda gördüğüm hizmetçi kadın girdi.

"Efendim, yemek hazır." Dediği zaman yatağa yavaşça oturdum.

"Benim canım hiç istemiyor, siz yiyin." Dememle "Ama Tarık Bey-" demişti ki kadının sözünü keserek "Gerçekten yemek istemiyorum." Dedim.

Kadın derin bir nefes verip "Peki efendim." Dediği zaman yüzüne karşı gülümsedim ve "Anlayışınız için teşekkürler." Dedim.

Kadın yüzüme affalamış bir şekilde bir kaç saniye boyunca bakarken yüzümdeki gülümsemeyi devam ettirdim.

Saniyeler sonra kendini hızla toparlayıp, o da sıcak bir gülümseme atarken yavaşça odadan çıktı ve kapıyı kapattı.

Yatağa doğru uzanırken, derin bir nefes verdim.

Aklımda son bir haftadır yaşadığım şeyler dönüp dolaşırken, gözlerim yine istemsizce doldu.

Ellerim ile gözlerimi silerken, titrek bir nefes bıraktım.

Yukarı doğru bakmaya devam ederken, birden duyduğum sesle yataktan âdeta fırladım.

Kapı hızla açılırken, içeri giren bedene döndü bakışlarım.

Kaşlarım sinirle çatılırken, içeri giren beden arkadan kapıyı kapattı.

Üstümü değiştiriyor olabilirdim, ya da bir işim olabilirdi. Odaya bu şekilde dalması sinirlerimi tavan etmişti.

"İnsan önce bir kapıyı tıklatır." Diye sinirle konuşmamla yeşil gözleri beni buldu.

"Burası benim evim, istediğim zaman istediğim yere girerim." Dediği zaman derin bir nefes verdim.

"Şimdi aşağı iniyorsun ve yemek yiyorsun." Diye eklediği zaman kollarımı birleştirip yana döndüm.

"Aç değilim." Dediğim zaman derin bir nefes aldı.

"Teklif sunmadım, aşağı iniyorsun ve yemek yiyorsun dedim." Dediği zaman bakışlarım ona döndü.

Gözlerindeki ciddiyet ile bana bakarken, birden bileğimi tutması ile affaladım.

Hızlıca odadan çıktığımız zaman uzun kolidorda süratle ilerledi.

Gözlerim bileğimi kavrayan esmer ve kemikli eline giderken bakışlarım ona döndü.

O ise sadece önüne bakıyor ve ilerlemeye devam ediyordu.

Saniyeler sonra yemek yediğimiz odaya gelirken bakışlarım masadaki ev halkına döndü.

Gülendam Hanım yüzüme bile bakmazken, Gönül ise yerinde rahatsızca kıpırdandı.

"Geç otur." Dediği zaman bileğimi bıraktı. Benim bakışlarım ona dönerken, Gönül birden "Bu çocuk bu masaya oturamaz." Dedi net bir tavırla.

"Pardon!?" Diye birden Tarık'ın konuşması ile bakışlarım bu sefer ona döndü.

"Ev benim evim ve masa benim masam." Dediği zaman sandalyeye oturdu.

"Onunla aynı masada yemek yemek istemiyorsan kalk, git." Diye dişlerinin arasından konuştuğu zaman Gönül onun yüzüne doğru uzun uzun baktı.

Saniyeler sonra sandalyeyi geriye çekmesi ile masadan kalktı.

Tarık ona bakmazken, bakışları bana döndü ve "Otur." Dedi onunla konuşma tarzına göre daha yumuşak bir ses tonuyla.

Ben hızlıca masaya otururken, fazilet hanım önüme bir tabak koydu.

"Tarık." Diye Gülendam Hanım konuştuğu zaman "Ne oldu ana?" Diye sordu Tarık anında.

"Karına düzgün davran." Diye uyarıda buldunduğu zaman Tarık sinirle güldü.

"O benim karım değil." Dediği zaman Gülendam Hanım'ın bakışları ona döndü.

"Karı-Kocalık sadece nikahla olmaz." Dediği zaman Gülendam Hanım derin bir nefes verdi ve bakışları bana döndü.

Tarık önündeki pilavdan bir kaşık alırken, Gülendam Hanıma döndü ve "Bu onun suçuymuş gibi bakma." Dedi dişlerinin arasından.

Gülendam Hanım'ın bakışları ona dönerken "Bizim hiçbir zaman bir evliliğimiz olmadı." Diye ortaya konuştuğu zaman duruşumu dikleştirdim.

"Fazilet." Diye Gülendam Hanım konuştuğu zaman Fazilet anında ona döndü.

"Gönül Hanım'ın yemeğini odasına götürün." Dediği zaman Fazilet anında kafa salladı.

Gönül Hanım'ın odası kelimesini beynimde tararken aynı odada kalmadıklarını anladım.

Ben bu düşüncelere dalarken, birden tabağa kaşık vurma sesi ile irkildim.

Bakışlarım sesin geldiği yöne dönerken, bana doğru bakan bir çift çatık kaş ve altında yeşil gözler gördüm.

"Yemeğini ye." Dediği zaman Tarık, hızla kafamı salladım.

~~~~

Boğazımdan korkunç susuzluk ile uyandım.

Bakışlarım ay ışığının zar zor aydınlattığı saate giderken saatin üç olduğunu gördüm.

Derin bir nefes verirken, yavaşça yataktan kalktım.

Odadan dışarı çıkıp, karanlık kolidora bir bakış attım.

Hemen ardından ilerlerlemeye başlarken yavaşça merdivenlerden indim.

Mutfaktan içeri doğru girerken, elimi duvara attım ve düğmeyi aradım.

Saniyeler sonra ışığı açmamla mutfak tezgahına kollarını dayamış bir şekilde bana bakan bedeni gördüm.

Korku ile geriye çekilirken, refleks olarak elimi kalbime götürdüm.

Parmakları arasındaki sigara yanakarken, yeşil gözleri bendeydi.

"Hayırdır?" Diye sorduğu zaman bakışlarımı kaçırdım ve "Susadım." Dedim zar zor konuşurken.

Ben tam bir adım atacakken, o sigarayı mutfak tezgahına koydu ve bir bardak aldı.

Ben şok içinde onu izlerken, dolabı açtı ve içinden bir şişe çıkarttı.

Bardağa suyu doldururken, bana doğru yaklaştı ve yeşil gözlerini kaçırırken suyu uzattı.

Ben suyu alırken, istemizce ellerim kemikli ve esmer parmaklarına değdi.

O sigarasını geri eline alırken, yavaşça soğuk suyu içtim.

Ben bakışlarımı ondan kaçırırken, o yavaşça yan bir şekilde bana doğru baktı.

Saniyeler sonra bardağı tezgaha koymam ile bakışlarım ona döndü.

"Teşekkür ederim." Dediğim zaman bir cevap vermedi.

Ben elimi enseme götürüp, yavaşça kaşıdım ve arkamı dönüp uzaklaştım.

Mutfaktan çıktıktan bir kaç adım sonra mutfağın lambasının kapanması ile bakışlarım arkama döndü.

Kapı pervazına yaslanmış bir şekilde bana bakan siyah figürü görmemle duruşumu dikleştirdim ve ilerlemeye devam ettim.

~~~~

~yazarın ağzından.~

Genç adamın gözleri dolarken, kafasını yavaşça yukarı doğru kaldırdı.

Mutfak tezgahına doğru giderken, yarısı küle dönmüş sigarayı tekrar eline aldı ve içine çekti.

İçini derin bir şekilde çekti ve elini yumruk yaptı.

Saniyeler sonra tezgaha sert bir şekilde yumruğunu indirirken dolu gözlerinden yaşlar düştü.

Bu çocuğu kuma gibi eve getirdiği için kendinden nefret ediyordu.

Ama bunu en kısa zamanda düzeltmek için elinden ne gelecekse yapacaktı.

Tarıkında duyguları var, bilmenizi istedim sadece.