# Unicode #
"မား...ကျန်းမာရေးကို ဂရုစိုက်နော်...."
"စိတ်ချပါရှင်....ဒါနဲ့ ...သားငယ်တို့ အိပ်ရေးဝရဲ့လား...နှစ်ယောက်စလုံး...မျက်ကွင်းတွေ ညိုနေတယ်.."
"မီ...ပြောမှ...သတိထားမိတယ်....သားယောင်းတို့ညက...ကြမ်းထားတဲ့ပုံဘဲ...."
"ဖွီး~....အဟွတ်!.....အဟွတ်!...."
"အဟမ်း!...ရေ.....ရေ......"
"ဟာ!....ကုကု...စင်ကုန်ပြီ....."
"ကိုကြီး....တောင်းပန်ပါတယ်နော်..မတော်...အဟွတ်...မတော်တဆပါ....အဟွတ်!..."
ထယ်ယောင်း အမေရဲ့ စကားကြောင့်...ဂျောင်ဂုက ကော်ဖီတွေ သီးပြီး...အရှေ့မှာ ထိုင်နေတဲ့ ဂျောင်မင့် မျက်နှာကို စင်ကုန်၏။ထယ်ယောင်းလည်း....စားနေတဲ့ စတော်ဘယ်ရီယိုသုတ်ထားတဲ့ ပေါင်မုန့်တောင် နင်လို့..ရေသောက်လိုက်ရသည်။ဂျောင်မင်ကဝောာ့...တစ်သျှူးယူပြီး မျက်နှာကို သုတ်လိုက်၏။
ယောင်းအာကတော့...ဂယက်ထနေတဲ့ မနက်စာစားပွဲကြောင့်...ပြုံးပြုံးကြီးသာ....
"အဟွတ်!....အဟွတ်....ကု ဝပြီ...."
"ဒါဆို...သားငယ်လေး အဝတ်တွေ ထည့်ထားလိုက်တော့နော်..."
"ဗျာ...ဘာဖြစ်လို့လဲ မား..."
"ယောင်းလေးက အလုပ်တွေ ရှိသေးတယ်လေ...အဲ့တော့ သားတို့ ဒီနေ့ပြန်မှ ဖြစ်မှာပေါ့..."
"ဟင်!...မားကလည်း..ချက်ချင်းကြီး.."
"သားငယ်ရယ်...ပြန်လိုက်သွားလိုက်ပါ...သားလည်း..ဟိုမှာ ဆိုင်ဖွင့်ရအုံးမယ်လေ...."
"ဆိုင်က..အစ်မ ဆိုမီတို့ရှိတယ်လေ...."
"ဆိုမီတို့ ရှိပေမဲ့...သားက ဆိုင်ပိုင်ရှင်လေ...သားငယ်ရှိမှ တင့်တယ်တာပေါ့...ပြီးတော့...ယောင်းနဲ့လည်း...အလုပ်လုပ်ဖို့ စာချုပ်ချုပ်ထားတယ်ဆို..."
"ဟုတ်တယ်...မား..."
ဂျောင်ဂု..ခေါင်းလေးငုံပြီး အသံတိုးတိုးလေးသာ ဖြေလိုက်သည်။
"ကုကု...လိုက်သွား...ကိုကြီး မပြန်သေးဘူး...မား အနားမှာ ရှိနေပေးမှာ..."
"ဟုတ်ကဲ့ကိုကြီး..."
ဂျောင်ဂုလည်း...,ဆက်ပြီး မငြင်းချင်တာနဲ့...စားပွဲကနေထပြီး...အခန်းထဲဝင်ကာ အဝတ်တွေ ထုပ်ပိုးနေလိုက်၏။
