Dört yapraklı yoncalar bile ölülere şans getirmez.
***
"Ay bugün çok güzel değil mi?"
Bir katil, doktora aşık olur.
Gözler, kimi zaman sizi yanıltır.
Dudaklar, kimi zaman doğruları söylemez.
Kulaklarınız, duyduklarınızın kimin doğruları olduğunu bil...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
2.BÖLÜM
Kadın onun gözlerini gördüğü an zaman durmuştu sanki yelkovan ve akrep birbirini takip etmiyor, dakikalar saniyeleri kovalamıyor, ay dünyanın etrafında dönmüyor gibiydi.
Genç kadın hiç aşık olmamıştı.Aşk denen o duyguya anlam veremezdi.Nasıl bir şeydi aşk?
Aşk için her şeye değer miydi mesela, değmez dedi içinden Babamın anneme şiddet uygulamasına değmezdi.
Aşk için acı çekmeye değerdi fakat bu sadece ruhsal acı olmalıydı.Eğer fiziksel acı çekiyorsanız bunun adı aşk değildi.
Genç kız yanında duran heybetli bedeni görünce irkildi. Tanımıyordu, tek başına bir gece yarısı bu adamın oturduğu bankta ne işi vardı?
Gözlerini içinde anlam veremediği o tedirginlikle kara irislere çevirdi. Acaba karanlıktan dolayı mı gözleri siyah diye düşünmeden edemedi.
İçinde bir yerlerde herkesin bir anlamı vardı onun için ,onlara hayalinde anlamlandırdığı bir lakap takardı.Bu adamı ilk gördüğü an, gözleri dikkatini çekmişti.
Gece gözlü adam,diye geçirdi içinden Gözleri ne renk olursa olsun ona gece gözlü adam diyecekti.
Kıyafeti, saçları ve bakışları siyah olan bu adam karanlığı anımsatıyordu ve bu karanlık sadece gözlerini etkileyememişti bir oraya sızamamıştı.
Saniyeler geçti aradan belki dakikalar.
Adam çekemedi gözlerini kadından, kadın ise gözlerini kaçırdı. Kader miydi onları bir araya getiren yoksa kızın sonu bu karşılaşmayla mı başlamıştı?
İşte bunu bize zaman gösterecekti.
****
Gece'den
Gözlerimi güç bela irislerinden ayırıp dolunaya çevirdim.Normal bir günde olsam asla bir adamın yanında oturmazdım ama olduğum durum ayaklarımdan bütün gücün çekildiğini hissettiriyordu.
Üzerimde olan bakışların ağırlığını hissedebiliyordum.Üzerimde olan bakışlardan sanki konuşursam aramızda anlamlandıramadığım bu çekim yok olur gibi geliyordu. Ama konuşması gereken benmişim gibi ona ilk adımı ben attım.
Belki de sadece izinsiz oturduğum için suçluluk hissediyordum.
"Ay,bugün çok güzel değil mi?" dedim. Kim olduğunu bilmediğim bir adamla gecenin bir yarısı yanyana oturmuş,ayın güzel olup olmadığını soruyordum.
Sormak istediğim aklımdan geçen binlerce sorunun kapısını kapatmıştım.Benim için hiç kimse olan bu adamla konuşmak iyi gelirdi belki bana.
