Calming the Beast

Chapter 12

Katherine POV.

I quickly unbuckled my seatbelt and walked towards Christian who was now leaning on his car.

Kumurap kurap pa ako papalapit sakanya kung totoo ba na nandito ito sa tapat ng bahay ko.

"Christian? A-anong ginagawa mo dito?" Kunot noo kung sabi.

Lumingon lingon pa ako baka may kasama ba siya o may hinihintay ba siya dito.

"I was just passing by at sakto napadaan ako sa apartment mo" aniya na nagpabalik balik ang tingin sa akin at sa sasakyan ni Ethan sa likod ko.

"Gabi na, may hinihintay kaba?" Di ko maiwasang mag tanong. 

Baka may hinihintay ito at dito sila magkikita dalawa.

Tinignan niya ako ng malalim sa mata nang ikakabilis ng tibok ng puso ko. I don't like to feel this way, I really hate it.

He leaned closer to me and whispered something in my ear "What if I'm wait for you?" atsaka tumingin sa likod ko kung saan nandoon ang kotse ni Ethan "pero parang may date ka yata..."

I turned around to see Ethan slowly get out of his car and walk towards us.

My heart wants to jump out of my chest ng makita ko kung paano makatingin si Christian kay Ethan na ngayoy papalapit na ito sa amin. Si Ethan naman malamig kaming tinignan papalapit saamin. 

Wala naman sigurong pakialam itong si Christian kay Ethan, lalo't lalo na sa akin. There's nothing special to me anyway.

Hindi pa malapit si Ethan sa amin ng ipinakilala ko na ito sa malayo just to break their cold stares. "By the way Christian, this is-" I instantly cut off  by Ethan.

"I'm Mr. Rivera, Kathy's Boss" ngumiti siya at inabot ang kanyang kamay kay Christian para makipag kamayan sa kanya.

Napangiti agad ako sa pagpapakilala ni Ethan sa kanya.

Tinignan ko ito at bumaling kay Christian, pinalakihan ko siya ng mata senyales na abotin niya ang kamay ni Ethan.

Ethan smiles and nods when he noticed na wala itong balak makipag kamayan sa kanya, before slowly lowers his hand.

Kahit medyo basang basa ako kanina sa ulan, ramdam ko pa din ang pawis sa noo ko sa kanilang dalawa.

Hindi ko inaasahan na mangyari ito. Ayokong mag assume, I know Ethan is my Boss and Christian is someone that I've met in the Club. Pero sa tinginan nitong dalawa parang nakakapangilabot.

I gulped when Christian looked at him with sharp eyes. "I'm Mr. Villaforte, but I prefer to call Bea-"

"Christian!" Pagtama ko sakanya. I bitterly smiled at Christian na ngayoy tintignan niya ako with his Piercing eyes. 

Napalunok muna ako bago ulit magsalita "This is Christian, kaibigan ko..."Pagpakilala ko kay Ethan "...at Loyal costumer din natin sa Resto" dugtong ko na naka ngisi.

"Wha-" a look of surprise crossed his face.

"Really? Well, Thank you so much Mr. Villaforte for visiting our restaurant. It has been a pleasure to serve you" ani ni Ethan na parang hindi makapaniwala.

Alam kung walang magandang sabihin itong si Christian kaya ako na ang nagsalita para sa kanya.

"Alam mo Ethan, marami siyang favorite na pagkain sa Resto natin." I said brightly.

"Wait, did you call him Ethan?" Malamig nitong sabi ng tinignan ako.

Tumango ako "O-Oo, Bakit may mali ba?"

His eyes narrowed "He is your boss, and you called him by his name?"

Ano namang masama dun. Everyone wants to be called by their first name. Even though he is my Boss, kaibigan ko na din ang tingin ko sakanya.

"It's okay for me though-" ani ni Ethan.

Christian glared at him "I'm not talking to you...Mr. Rivera"

"Wala namang masama don, ano ba ang problema m-?" i said in a confusion.

I was taken aback when he growled "I don't want you to call him by his name"

I blinked at his outburst. I feel my heart was beating like a storm in my chest. Natuyo ang lalamonan ko sa sinabi niya.

Biglang napatikum si Ethan "Mr. Villaforte, I insist Kathy to call me by my name and I believe there's nothing wrong with that" he said calmly.

He turned to face him with his blue eyes narrowing furiously. "Kathy? Her name is Katherine. Tell me, do you two have a relationship?" 

Ano ba ang problema niya?

Pumunta ako sa pagitan nilang dalawa at ipina atras ng kunti si Christian.

"Anong bang pinagsasabi mo Christian? Tumigil ka nga. Boss ko yung kausap mo, wag mo naman akong pahiyain"

"I don't f*cking care" malutong na sambit nito, kaya napalunok ako.

"Really? your boss? Boss mo ba talaga siya o your fucking buddy? That's why brought him to your apart-" he cut off when I slapped him across the face.

That's it. i felt a stab of anger. How dare he. Wala akong pakialam kung anong kaya niyang gawin sakin, pero sobra na ang pinagsasabi niya. Nakaramdam ako ng kirot sa dibdib ko at  hindi ko namalayan na may pumatak na palang luha mula sa mga mata ko.

His face changes when he sees me...in pain.

Lahat nalang ng tao malandi ang tingin sa akin without knowing sa pinagdadaanan ko. I want to get inside my apartment at doon ibuhos lahat ng sakit na nangyari sakin ngayong araw.

"Excuse me, Mr. Villafor-" agad na sambit ni Ethan na hahakbang sana para pumunta sa harapan ko ng bigla ko siyang hinarangan gamit ang isa kung kamay.

"Alis" matapang kung sabi sakanya.

Guilt was written all over his face when he looked deeply at me. "Umalis ka na" matigas kung saad. 

Pagod pa ako sa trabaho, pagod pa ako kanina sa nangyari nila Gwen DAHIL SAKANYA, plus dumagdag pa naman ito. Bakit hindi niyo ko bigyan ng pahinga kahit isang minuto lang.

Aakmang lalapit sana siya saakin ng bigla ko siyang itinulak ng malakas sa dibdib dahilan para mapa atras ito ng kunti.

"Sabi kung umalis ka! Hindi mo iyon naintindihan!" patuloy ko siyang itinutulak papalit sa kotse niya. Hindi naman ito lumalaban sa akin o pigilan ako sa pagtutulak sa kanya.

"Katherine..." he said lowly.

"I SAID LEAVE! UMALIS KA NA DITO, WAG NA WAG KA NG MAGPAPAKITA SAKIN" turo ko sa kotse niya.

Hinawakan ako ng Ethan sa mga braso ko "Kathy, please calm down."

Hindi ko pa din inalis ang tingin ko kay Christian na ngayoy nakatitig na ito sa braso ko kung saan hinawakan ng kamay ni Ethan.

Ano ba ang problema nitong lalaki nato? Hindi ko siya maintindihan. Pinunasan ko ang luha ko at marahang kumalawa sa pagkahawak sakin ni Ethan.

Pumunta ako sa kotse ni Ethan para kunin ang dala ko at si Hope para pumasok sa loob ng bahay.

Dali dali ko itong ibinitbit at aakmang lalapit ulit sana sa akin si Christian ng mapahinto ito nang makita ang hawak kung si Hope.

Nagtaka akong tinignan siya atsaka napa iling nalang. Tumingin ako kay Ethan na ngayong nag alala itong tignan ako.

I weakly smiled at him "Ethan, Thank you pala sa paghatid sa amin at sa pagbili ng pagkain. See you tomorrow"

At dali dali akong pumasok sa bahay.