KALP HIRSIZI

10.Bölüm: Papatya.

Lütfen oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın. Kalp.

           Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

İyi okumalar!

Şarkılar: Yüksek Sadakat- Kafile

Kalbim acıyordu, ruhum acıyordu. Bugün Çağrı için ölüm günü ilan etmiştim fakat onu kafamda bitirmeye çalışsam bile kalbimde bitiremiyordum. Kalbim izin vermiyordu bitmesine. Babamın beni alıp gitmesi, bana neler yapabileceği zerre kadar umurumda değildi. Umurumda olan Çağrı'nın bana bu kadar söz verdikten sonra sözlerinin hiçbirini tutmamasıydı.

Şu an babamın arabasında, başımı cama yaslamış, yağan yağmur eşliğinde dışarıya bakıyordum. İlk defa birisine bu kadar güvenmiştim ve yüz üstü bırakılıp gidilmiştim. Neden bu kadar çok kalbim acıyordu? Neden beynim de Çağrı'yla olan anılarım zihnimde canlanıyordu, neden? Babam hemen yanımda oturuyor, o da beni yakaladığı için kendiyle gurur duyuyordu. İnsan kendi öz kızına bunu yapar mıydı?

"Sen beni daha hiç tanımamışsın sevgili kızım," dedi babam sanki çok iyi bir şey yapmış gibi saatlerce kendini övüyordu.

Kafamı yavaşça camdan ayırıp babama tiksinircesine baktım. "Ne istiyorsun benden?" diye sordum öfkeyle.

"Seni istiyorum. Benim istedikten sonra yapamayacağım hiçbir şey olmayacağını bilmeni istiyorum. O züppe çocukta seni kurtarmadı. Sözlerini tutmadı." dedi yüzüme vurarak. Nereden biliyordu Çağrı'nın bana sözleri verdiğini?

"Kes sesini," dedim dişlerimin arasından.

"A-aa öyle deme kızım, Mehmet var o sana Çağrı'dan çok daha iyi bakar." dedi gülümseyerek.

Mehmet'i nereden biliyordu?

Çağrı'ya birazda olsa güveniyordum. Eğer benden bu kadar çok yorulmadıysa, Ezgi'nin dediği gibi beni bulmak için elinden gelen her şeyi yapardı ama her şeyi...

"Sen Mehmet'i nereden biliyorsun?" diye sordum.

"Yakışıklı çocuk ama değil mi? Eğer evden kaçmasaydın seni onunla evlendirecektim ama evden kaçtığın için evlendiremedim. Haftaya bakalım." dedi babam olacak o adam.

Gözlerimi sımsıkı yumdum. Mehmet'i ayarlamıştı, o yüzden bana bu kadar yakın duruyordu. Çağrı, Mehmet'in geldiği ilk gün gözüm tutmadı demişti demek ki bundan bahsediyordu.

"Beni aldın, daha ne istiyorsun?" diye sordum yalvarırcasına.

"Seni aldım, şimdi de o Çağrı denen herifin canını alacağım," dedi babam nefret edercesine söylenircesine.

Çağrı'nın canını alacağım demişti. Çağrı'yı öldürecekti. En fazla ne yapardı Çağrı'ya?

"Olmaz," dedim telaşla. "Çağrı'ya, Ezgi'ye, Kerem'e ve anneme bir şey yaparsan seni öldürürüm. Hapishaneye girmem umurumda değil, gözümü kırpmadan alnının çatından vururum seni!" dedim sinirle.

"Sen o çocuğun yanında durduğun süre boyunca biraz cesaretlenmişsin ama benim yanımda da cesaretlenme. Ne yapacağımı ikimizde çok iyi biliyoruz?" dedi tehditkâr dolu sesiyle.

Ne yapardı beni kaynar su da mı yıkardı, vücuduma çizikler mi atardı, o soğukta beni çırılçıplak mı bırakırdı, karanlık odaya mı hapsederdi?