12.Bölüm: Kaderimin Çizgisi.

77 49 10
                                    

Lütfen oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın. Kalp.

Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

Keyifli Okumalar!

Şarkılar: Yüzyüze konuşuruz- Dinle beni bi'

Avuç içlerimde görünmez yazılar vardı bazen. Bazen ise kaderim.

Alnıma yazılan kader yaşamak zorundaydım ama onu değiştirmekte benim elimdeydi. Geleceği göremeyen, sevdiklerinden başka kimseyi göremeyen birine kör diyemezsiniz, lakin geçmişi unutamayan birisine de hakaret edemezdiniz. Asıl kör olan geçmişi unutup hiçbir şey olmamış gibi davranmaktır. Size yapılanlara sessiz kalmaktır korkaklık ve körlük. Görmeyen göze güzel şeyler yazılmazdı ama gören gözlere ise hiçbir zaman güzel şeyler yazmazdı.

Onun avucumun içindeki yazıları görmesini istiyordum.

Önümdeki çaydan köpüren yüzeyine bakarken, parmaklarım sıcak kupanın etrafını çevrelemişti çoktan. Çağrı'nın yüzüne dolanan kasvetli bakışlarını üzerimde hissetmem gerginliğimi arttırmıştı. Taze ekmek kokusunu hiçbir şeye değişmezdim. Bunu da herkes çok iyi biliyordu. Eve geleli bir hafta olmuştu ve herkes etrafımda pervane gibi dolaşıyordu. Çayı çok seviyordum. Çayı seven insanları da samimi biliyordum ama bende bir terslik vardı sanırım.

"Eminim çay bile rahatsız olmaya başlamıştır," dedi Çağrı düz bir sesle. Bakışlarımı usulca kaldırıp ona baktım.

"Nasıl, anlamadım?"

"Gözünle belki bir saattir bakıyorsun. Gözlerinle rahatsız ediyorsun çayı. Çok dikkatli bakıyorsun," dedi gözlerimin içine bakarak.

Koltuğa yayılmış bana bakıyordu. Annemler ise mutfakta tatlı yapıyorlardı. Bana sanki hamileymişim de düşük tehlikem varmış gibilerdi.

"Ben sevdiğim şeylere dikkatli bakmayı severim," dedim usulca.

Çağrı'nın sol dudağının kıvrıldığını gördüm. "Her şeye mi?" diye sordu.

"Evet, her şeye." dedim. Ardından dirseklerimi bacağıma koyup Çağrı'ya baktım. "Sana da garip gelmiyor mu?"

"Ne garip gelmiyor mu?" diye sordu Çağrı merakla.

"Hiç kimse ban bir şey yaptırmıyor. Sanki hamileymişim de düşük tehlikem varmış gibiler." dedim.

Çağrı kıkırdadığında neden güldüğünü anlamıyordum. "Niye gülüyorsun?" diye sordum.

"Seni bir an hamile olarak hayal ettim." dediğinde bende gülmeden edemedim.

"Nasılım peki?"

"Karnın burnundaydı, ellerini habere beline koyuyordun. Annemler senin ağzına bir şeyler tıkıştırıyorlardı. Çok tatlıydı hamile halin," dedi.

"Sana bir şey söyleyeyim mi?" dedim gülümseyerek. "Ben her zaman ikiz çocuklarım olsun istiyorum. Bir kız bir oğlan ama oğlan büyük olsun. Benim abim olmadı ama kızımı herkese ve her şeye rağmen koruyacak bir oğlan çocuğum olsun istiyordum."

"Adlarını ne koyardın?" diye sordu bu kez.

"Bilmem, hiç düşünmedim." dedim dudağımı büzerek. Çağrı gülümsediği sırada yanımıza annemler geldi. Son bir haftadır annemin gerçekten gülmek için güldüğünü görüyordum. Gülmek zorunda kaldığını değil, korkudan gülmek istediği için değil, gerçekten gülmek istediği için güldüğünü görüyordum. Annem ve Başak Abla çok iyi arkadaş olmuşlardı. Ortak acıları aynıydı fakat bunları yaşatanlar farklı kişilerdi.

KALP HIRSIZI Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin