"Rawoon, bebeğim." Jeongin geçen üç gün içerisinde daha iyi hisseden oğlunu uyandırmaya çalışıyordu. Ama Rawoon bir haftada kendini o kadar boşlamıştı ki sadece uyumak istiyor ve kalkmamak için huysuzlanıyordu.
"Uyan hadi güzelim benim. Seni zorlamak istemiyorum ama yataktan çıkmalısın artık. Dışarı çıkalım bugün hadi."
"Uykum var baba."
"Günün on iki saati uyuduğun için uykun var, eğer kalkarsan uykun olmaz. Hadi oğlum lütfen." Rawoon aslında daha çok yatardı ama babasını daha fazla söyletmek istemediğinden kalkmıştı.
"Nereye gideceğiz?"
"Benimle değil... Hyunjin'le gideceksin." Rawoon'un uykusu bir anda açılmıştı. "Nasıl yani? Siz..."
"Hayır barışmadık. Bir ayda dokuz yılı affedemem. Sadece birkaç şey konuştuk ve ben onun seninle nasıl ilgilendiğini görmek istiyorum."
"Üçümüz birlikte mi çıkacağız?" Rawoon bir anda heycanlanmıştı. Nedenini bilmiyordu.
"Hayır bebeğim, siz ikiniz gideceksiniz ve ben sizi izleyeceğim. Ama onun bundan haberi olmayacak."
"Ne konuştunuz?"
"Sana akşam anlatırım. Şimdi hazırlan bende ona mesaj atacağım."
"Haberi yok mu?"
"Hayır yok, ama seninle buluşmak için işi varsa bile iptal edeceğine eminim." Ne olursa olsun ve ne kadar yıl geçerse geçsin Jeongin, Hyunjin'in gözlerinin içine baktığında onun hâlâ aynı olduğunu görmüştü. Eskiden Hyunjin'i ondan bile daha iyi tanırdı.
Hâlâ tanıyordu.
__
"Merhaba Rawoon." Rawoon tek başına kafede otururken Hyunjin'in sesi ile kafasını telefondan kaldırmıştı.
"Merhaba hyung." Rawoon gülümsemişti. O Hyunjin'in eskileri unutmasını isterdi. Hyunjin de ona gülümsemişti. Rawoon'un iyi olmasını istiyordu.
Hyunjin sandalyelerden birini çekerek oturduğunda bir önceki kadar gergin hissetmeyordu. Daha gergin hissediyordu.
"Nasılsın Rawoon?"
"İyiyim hyung, teşekkür ederim."
"Yorgun duruyorsun.."
"Babam anlattı değil mi?" Hyunjin kafasını sallamıştı.
"Hyung gerçekten senin yüzünden değildi, sadece düzen içinde giden hayatım bir anda hareketlenince böyle oldu."
"Çok suçlu hissettim, daha 14 yaşında olan birine bunlardan bahsetmek hataydı, özür dilerim." Kaç gündür içi içini yiyordu Rawoon iyi mi diye.
Okula gidip Jooyeon'a bile sormuştu. Ama aldığı cevap sadece "Kötü hissediyor." Olmuştu.
"Bir anda görüşmek istemen garip geldi ama çok sevindim. Seninle vakit geçirmeyi çok istiyorum çünkü." Bir anda buluşmayı babası istemişti ama Rawoon bunu zaten istiyordu.
"Evde bunalmıştım, iyi gelir ikimize de. Hyung beni yanlış anlamazsan bir şey soracağım."
"Sorabilirsin tabiki." Rawoon içinden umarım babam sadece uzaktan izliyor ve bizi duymuyordur diye düşünmüş ve sormuştu.
"Babamla konuştunuz.. bana anlatacağını söyledi ama muhtemelen yarım yamalak anlatacak. Bana neler olduğunu anlatır mısın?" Bu Hyunjin'in biraz beklediği biraz beklemediği bir soruydu.
"İlk konuşmamızda anlattığım şeyler yüzünden kötüleştin ve ben bunun tekrar olmasını istemiyorum."
"O gece sadece çok dolmuştum.
Hyung lütfen anlat bana."
"Pek bir şey olmadı." Hyunjin kaçınıyordu, oğluna babasının kendisini defalarca ittirdiğini anlatmayacaktı tabiki.
"Aranızda iyi bir şeyler de mi olmadı?" Bu sözleri umut doluydu.
"Ben ondan bir şans istedim. Beni affetmesi için değil, kendimi affettirebilmek için. O da düşüneceğim dedi." Rawoon merak ediyordu. Hyunjin ona güzel baba olabilir miydi? İçindeki bir ses mükemmel olacağını söylüyordu.
Eve gidince o videoyu babası ile izleyecekti, bunu aklının bir köşesine yazmıştı.
"Peki hiç konuştunuz mu sonrasında?"
"Hayır çünkü ona hemen yazarsam patlayacağını biliyorum. Kendi içinde biraz düşündükten sonra hâl ve hareketleri değişecektir. Bugün seninle buluşacağımı söylerken bile daha rahat ve sakin konuştu benimle. Normalde sert çıkışırdı." Üçüde kırgındı ama içlerine bir umut yerleşmişti.
"Belki dışardan birisi bu halimizi görse benim senden nefret etmemi falan söyler ama, hyung umarım barışırsınız çünkü ben seni çok merak ediyorum." Hyunjin gülümsedi.
Biraz kendileri hakkında konuştular, biraz Jeongin hakkında. Hyunjin, Rawoon'u tanıdı. Rawoon, Hyunjin'i.
Bazen Rawoon okulda yaşadığı komik olayları anlattı, ikiside kahkahalarla güldü.
Uzaktan onları izleyen Jeongin'de oğlunun gülümsemesi ile güldü.
"Hyung çok sıkıldım burda oturmaktan, başka bir yere mi gitsek?" Yaklaşık iki saattir kafede oturmuş sohbet ediyorlardı.
"Olur, nereye gitmek istersin?" Rawoon biraz düşünmüştü ama aklına hiçbir şey gelmediği için omuzlarını silkmişti.
"Aç mısın? Birlikte bir şeyler yiyelim mi?" Sabah kahvaltı yapmadan çıkmıştı bu yüzden "Evet aslında açım." Demişti.
"Balık ekmek sever misin? Jeongin çok severdi eskiden. Sahile gidip yiyebiliriz." Rawoon, Hyunjin'e gülümsemişti. Hâlâ ikisininde birbirleri hakkında küçük şeyleri hatırlaması onun hoşuna gitmişti.
Geçen gece babası ile konuşurken biraz Hyunjin'den bahsedilmişti ve Jeongin oğluna hâlâ hatırladığı, bildiği şeyleri anlatmıştı.
"Çok severim hyung, gidelim."
"Arabam burda ama sahilde uzak değil, yürüyerek mi gitmek istersin yoksa arabayla mı?"
"Yürüyerek gidelim, havada güzel hem."
"Hesabı ödeyip geliyorum, bekle o zaman." Hyunjin kalktığı anda Rawoon'un telefonuna mesaj gelmişti.
Jeongin
Kalkıyor musunuz?
Rawoon
Sahile gideceğiz baba
Acıktık ikimizde
Jeongin
İki saat oldu ne konusuyorsunuz catlayacagim meraktan//
Tamam bebegim
Rawoon
Eve gelince zaten anlatacagim ama simdi soylemezsem icimde kalir
Jeongin
Kotu bir sey mi oldu
Yanlis bir sey mi söyledi ya da söyledin
Ne oldu
Rawoon
Hayir ya kotu degil
O hâlâ senin hakkindaki her seyi hatırlıyor
En sevdigin sanatciyi, rengi, yemegi
Konusurken senden de bahsettik
İliskinizden falan
Jeongin
Hatirliyor mu gercekten//
Pek umursamiyorum ama
Evde anlatirsin ya
Rawoon
Geliyor
Sahil eve uzak aradigimda beni alirsin dimi?
Gidecek misin
Jeongin
Gitmeyecegim
Sen mesaj at kalkacaginiz zaman gelirim
Rawoon
Tamam babacigim görüşürüz
"Gidelim mi?" Hyunjin geldiğinde Rawoon'da babasına görüşürüz yazarak telefonunu kapatmış ve ayağa kalkmıştı. "Gidelim."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Love Untold || Hyunin
Fanfiction"Biz bu çocuğu birlikte büyütme hayalleri ile evlat edindik, ama sen gittin."
