Love Untold || Hyunin

3.5

"Baba ben geldim." Rawoon neşe ile içeri girdiğinde babası ile sarmaş dolaş oturarak film izleyen Hyunjin'i görmüştü.

Hyunjin koltuğun köşesine, Jeongin'de hemen yanına oturmuş ve kafasını göğsüne yaslamıştı, elleri beline sarılıyken Hyunjin'in bir elide Jeongin'in saçları ile oynuyordu.

"Vay... Ne yapıyorsunuz?" Jeongin filmi durdururmuş ve doğrulmuştu.

"Film izliyorduk, biter şimdi. Üzerini değiştir gel yanımıza."

"Duş alacağım, ayrıca çok açım." Jeongin kafa sallarken Hyunjin oğluna göz kırpmıştı. Rawoon gülerek odasına çıkarken ikisinin bu hâli biraz garibine gitsede umursamamıştı.

Rawoon'un arkasını dönmesi ile birlikte Jeongin tekrar kollarını Hyunjin'e sararak kafasını göğsüne yaslamıştı.

"Açsana filmi, bitsin yemek sipariş edelim."
Hyunjin filmi açmış ve izlemeye devam etmişlerdi.

Yaklaşık on dakika içerisinde film biterken Jeongin doğrulmuş ve telefonundan yemek sipariş etmişti.

"Kafama göre söyleyeceğim istediğin bir şey var mı?"

"Yok güzelim istediğini söyle sen." Jeongin kafa sallayarak telefonuna dönmüş ve kısa sürede hallederek geri bırakmıştı.

"Hyunjin hyung." Rawoon zıplayarak ıslak saçları ile birlikte içeriye girdiğinde Hyunjin gülmüştü.

"Hyunjin hyung Jooyeon ile sevgili olduk biz." Rawoon, Hyunjin ile Jeongin'in arasına girdiğinde Hyunjin kolunu oğlumun omzuna atmış ve sıvazlamıştı. "Sana söylemiştim onu kaybetmeyeceksin diye."

Hyunjin ve Rawoon, Jooyeon hakkında konuşurken Jeongin koltuktan kalkmıştı.
Birkaç dakika sonra elinde havlu ile içeri girmiş ve oğlunun saçlarını kurulamaya başlamıştı.

"Bugünde çok iyiydik, aramızda farklı bir şey olmadı ama her şey daha farklı. Anlatabiliyor muyum hyu- Ah! baba canım acıdı ya."

"Sende kurutma makinası ile kurutsana."

"Ya bir şey olmaz hem bıraksana şu havluyu sen kafamı sallayıp duruyorsun." Jeongin sonunda oğlunun kafasından havluyu çekmişti. "Kurumamış, hadi kurut öyle gel."

"Jeongin bırak çocuğu ne olacak ıslak olunca?"

"Sus Hyunjin, Rawoon çok çabuk hasta oluyor."

"Baba bir şey olmaz ya, hadi otur yanımıza bir şey olmaz." Jeongin oflayarak oturduğunda yine de havluyu oğlunun başına sarmaya çalışmıştı ama Rawoon onun elindeki havluyu kucağına almıştı.

"Sizdeki bu samimiyet?" Rawoon soru sorarcasına iki yanında oturan Hyunjin ve Jeongin'e dönmüştü. Hyunjin hevesle "Biz barıştık." Demiş kocaman gülümsemişti.

Rawoon biraz beklemişti. Böyle hayal etmemişti. Jeongin ve Hyunjin onun sevinmediğini düşünürken Rawoon bir anda gülmüştü. "Bir anlık şoka girdim ama siz ciddi misiniz? Oha."

"Sevinmedin sandım, korktum." Hyunjin'in eli kalbine giderken Rawoon gülmüş ve ona sarılmıştı. "Neden sevinmeyeyim mi? Babama bak yüzünde güller açıyor, e sende mtlusun, e bende mutluyum."

Üçüde mutluydu. Onlar için yepyeni bir dönem başlıyordu. Acı günler değil, mutlu günler.

***
Finale adım adım...