İnsanlar zamanla değişir, en yakından tanıdığını sandığın insan bile bir gün karşına yabancı olarak çıkar ve hiç beklemediğin anları sana yaşatır. Kana bulanmış eller bir zamandan sonra birleşerek kalplere sıçrayıp birbirlerini paramparça eder.
🩸
Y...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
AYVALIK
O iğrenç günün üstünden tam 1 gün geçmişti, kafamı dağıtmak için annemlerle tatile çıkma kararı almıştım. Apar topar eşyalarımı hazırlamış ve soluğu Ayvalık yolunda almıştım.
Ondan kurtulduğumu sanıyordum ta ki arkamızdan bizi arabasıyla takip ettiğini görene kadar.
Ondan gün geçtikçe daha da nefret ediyordum.
O şu an bizim kaldığımız, teyzemlerin pansiyonundan kendine oda kiralayıp yanımızda dolanıyordu. Biz nereye gidersek gidelim o da peşimizden ya geliyordu ya da gözleriyle takip ediyordu.
Odadan ayrılıp kahverengi kapıyı arkamdan çekerken gıcırdatarak kapattım. Aşağı inerken adımlarım ister istemez hızlandı, dengemi korumak adına adımlarımı yavaşlatmaya çalıştım yoksa yokuş aşağı giderken kayıp düşebilirdim. Haziran ayının sıcak esintisi yüzüme çarparken saçlarımı da geriye doğru savuruyordu. Kulağıma etraftaki büyük, yemyeşil yaprakları rüzgarla birlikte hışırtıyla savrularak aralarına gizlenmiş cırcır böceklerinin sesleri yavaş yavaş gelmeye başlıyordu. Sol tarafımda büyük bir ağacın dalına kalın iple dolanarak tahtadan yapılmış salıncakla, ipleri gittikçe aşağı erişerek oturma yeri toprak zemine göçmüş hamakın rüzgarın esintisiyle sallandıklarını gördüm. Hava akşam karanlığına bürünmemişti, bürünseydi eğer bu görüntüden irkilebilirdim. Su testisinin dibinden aşağıdaki taşlı zemine indim, her adım atışımda kulağıma annemlerin sesleri kıkırtılar eşliğinde gelmeye başlıyordu.
Bahçeye indiğimde karşımdaki iki yana açık demir kapılardan içeri girmiş aileye baktım. Önlerinden uzun boylu anne-babasıyla hemen hemen aynı uzunluğa sahip, siması gözlerime tanıdık gelen buğday tenli, kumral renkte uzun ve düz saçları alnına düşmüş, sivri çeneli, pis sakallı, elmacık kemikleri belirgin, iri kahverengi gözleri annemlere odaklı, üstündeki beyaz gömleğinin üç düğmesi açık, gömleğinin eteklerini siyah pantolonun içine sokmuş; sol bileğinde yuvarlak ekranlı kol saati tenine yapışmış genç adamı gördüm.
Gözlerimi onu tanımaya çalışırmış gibi kısıp koyu kahve düz saçları küt kesilmiş, küçük yüzünde büyük iri gözleri mutluluk bariz şekilde parlayarak belirgin olan ince dudakları yana kıvrılmış annesine baktıktan sonra yanında omuzlarına gelen üstünde beyaz renkte üstü kısa, kısa kolları omuzlarına düşmüş, altındaki ayak bileklerine gelen sol bacağında yırtmaç detaylı eteği ve spor ayakkabısıyla yerinde durmuş buğday tenli, küçük suratlı kız kardeşine baktım. "Mine!" Gözlerime inanmadan bakışlarımı yanında duran abisine çevirdim. Adımlarımı hızlandırıp dudaklarıma küçük bir tebessüm yerleştirdim. Yanlarına vardığımda gözlerimi üstünde gezdirmeye devam ettim. Dudaklarımın arasından, "Berk!" diye mırıldandım şok içinde.
