İnsanlar zamanla değişir, en yakından tanıdığını sandığın insan bile bir gün karşına yabancı olarak çıkar ve hiç beklemediğin anları sana yaşatır. Kana bulanmış eller bir zamandan sonra birleşerek kalplere sıçrayıp birbirlerini paramparça eder.
🩸
Y...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
07.00
Berk sabaha kadar salonda televizyon izlemişti, ben ise yatak odasında Mine ile mesajlaşmaya devam ediyordum. En sonunda o sohbeti benimle kestiğini anladığımda telefonu oflayarak kenara bıraktım.
Mine aslında dönmemişti, Sedat'ın evine gitmişti. Bir süre abisinden uzak kalmak istemişti. Berk'in cümleleriyle birlikte benimle Sedat'ın cümleleri onu burada durdurmaya yetmiş olmalıydı.
Berk, Mine'nin gittiğini biliyordu bu yüzden çok üzgündü. Mine sadece Sedat'la bana söylemişti yerini. Abisinin öğrenmesini istemiyordu.
Eve geldiğimizden beri Berk ne benimle ne de Sedat'la oturup bir kelime etmişti. Gözleri en son televizyonda izlediği yabancı diziye odaklıydı.
Şu an içeriden duyduğum kadarıyla dizinin bir başka bölümüne geçmişti.
Telefonumu yatağın üstüne bırakıp yataktan yere indim. Kapıyı açıp dışarı çıktığımda salona ilerledim. Berk'in içeriden gelen sesini duyduğumda yerimde kalakaldım. "Anne, Mine yanınıza geliyor." O haberi aldığından beri annesiyle ilk defa şu an konuşuyordu. "Sorma nedenini. Mine gelince sana her şeyi anlatır. Şimdiden özür dilerim tüm yaptıklarım için." Telefonu masanın üstüne bıraktığını duydum.
Vaz mı geçmişti? Bu kadar kolay pes edeceğini düşünmüyordum. Resmen göz göre göre aynı şehirde olan kardeşine yenilmişti.
Aralık olan kapıyı parmaklarımla geriye ittim. Salona girip ağır adımlarımla Berk'in yanına yaklaştım, beni fark etmesine rağmen gözlerini yüzüme çevirmedi. Yanından kumandayı alıp televizyona doğrulttuğunda elinden kumandayı aldım, masanın üstüne bıraktım. Başımı ona çevirip yüzüne baktığımda uykusuzluktan kızaran gözlerini yüzümde ölü bakışlarla yakaladım. Üstüne uzanıp başımı göğsüne koydum, koltuğun derisine çevirdim. "Mine'yle konuştum."
Ne bana dokundu ne de sesini çıkarttı.
Başımı ona çevirip göğsünden yukarı kaldırdım, bana bakan gözlerine bakarak, "Onu merak etmiyor musun?" diye sordum.
"Haklı," dedi sorumu duymazdan gelerek. "Şimdi annemlere de söyleyecek, belki babam benim bu yeni halimi duyunca çok sinirlenecek. Belki benimle kavgaya tutuşacak."
"Şimdi anladın mı neden herkesin sana nefret kustuğunu? Benim tanıdığım Berk olsaydı bunları Mine'den duymazdın."
"Ben sevilmiyorum Nova. Yaptıklarımın farkındayım, bu yüzden sevilmiyorum. Binlerce yabancı insanın canını aldım, bıkmadan usanmadan hala devam ediyorum. Ama canımdan çok sevdiğim, canını bile almaya kıyamadığım birisi var. Belki benden önceki o çocuk seni sevmedi ama ben sevdim. Onun sevdiğini elinden aldılar, üstüne sevdiği kızı öldürdüğüne dair suç attılar."
