Pagkapasok ni Naya sa pinto ay isang matandang lalaki ang nakangiti sa kanya. "Good evening ho ma'am, kayo po ba si Naya?" Tanong nito sa kanya, sa sobrang kaba ay hindi na niya nagawa pang sumagot pa maliban sa pag tango.
Bigla namang may inabot na sulat ang matanda sa kanya. Lalo siyang kinabahan, ibig sabihin ba nito wala na sil Zefran dito? Hindi na niya naabutan ang mag-ama niya at tuluyan na niyang hindi makikita ang anak niya? Gulong-gulo na ang utak ni Naya hanggang sa abutan siya ng panyo nung matandang lalaki.
"Ma'am, para raw ho sa inyo 'yang sulat. At binili ni Ser na basahin niyo raw po bago kayo umalis rito."
Napakunot ang noo ni Naya sa sinabi ng matanda, magtatanong pa sana siya kung andito nga ba ang mag-ama niya pero mabilis siyang tinalukuran nito at kahit anong tawag niya ay hindi na siya nilingon pa muli.
She wiped her tears and took a deep breathe before opening the letter. Lord, ibigay mo na sa akin ito, 'wag mo silang hayaan na mawala sa 'kin, please.
To my love- Keinaia Therese,
Love, I know you're probably confused right now with what's happening and I am too. I'm sorry if I am making you cry like this, fuck, I already hate myself just the thought of making you cry. But, after all the sleepless nights and consulting a few people about this, I know that this is the best for us, for our family.
I know I've said this a million times but I loved you the first time I saw you. When you left, I felt like a big hole in my heart was missing. I exist but barely living. Wishing you'd come back to me any time soon, but that didn't happen any time sooner until recently.
When I saw you again, the first thought in my mind is be able to hold you, talk to you and hug you. When you agreed and accepted my proposal to be my secretary, I was ecstatic. We were breathing the same air again.
And right there and then, I promised myself that I will never lose you again. I'll fight for you, for us, for our family until my last breath.
Thank you love, for coming back, for giving me Ella and for sacrificing for my dreams.
I hope this time, you'll be able to make my dream come true.
Halos umagos na ang mga luha sa mata ni Naya pagkatapos basahin ang sulat ni Zefran para sa kanya. He loves her. More than his life, more than anything else. She's beyond grateful to have him in her life.
Napatigil sa pagiyak si Naya ng may maramdamang maliliit na braso ang yumakap sa mga binti niya. "Hi mama!" Nakangiting bati ni Ella sa kanya, "Don't cry mama, dapat happy lang po."
Lalo namang naiyak si Naya at niyakap ng mahigpit ang anak. "I am happy baby. Sobrang saya ko."
"Buti naman po, don't cry na mama, sama ka po sa akin."
"Ha? Saan?" Nagtatakang tanong niya. Hindi siya sinagot nito at dali-dali siyang hinila pababa. "Come mama, papa's waiting for you!"
Wala nang nagawa si Naya kundi ang magpahila sa anak, hanggang sa nakarating sila sa tabing dagat. Hindi ulit mapigilan ni Naya ang maiyak ng makita si Zefran na nakatayo sa gitna ng mga kandilang nakakorte na parang puso.
"Papa, here's mama po. Make her happy ha?" Nakangiting sabi ni Ella kay Zefran habang iniaabot ang kamay niya.
Zefran smiled. "Thank you baby, yes, I'll make mama happy."
Ella kissed her cheeks before running away. "Be careful anak, baka madapa ka!" Ella did not answer but she heard her chuckle, ang bungisngis talaga ng anak nila.
Nawala ang ngiti ni Naya ng marinig ang boses ni Zefran. "Keinaia Therese, I know this is long overdue," Zef took a deep breath. "Will you let me love you for the rest of our lives?"
Napaiyak naman ulit si Naya at mabilis na hinalikan si Zefran sa mga labi.
"Yes love, It's always a yes!"
