Hyunlix~Orenda

2.Torment and Pain

Felix
Birkaç kere dürtüldüğümü hissettim. Yavaşça araladım gözlerimi.Ama hicbirşey göremiyordum. Bileklerim acıyordu çok sıkı bağlamışlardı.

Oturduğum sandalyede kendimi hareket ettirmeye çalışsam da bu çok zordu. En son neler olduğunu hatırlamaya çalıştım ve büyük ihtimalle ölücem.

Kafamdan çıkarılan siyah bezle tekrar açtım gözlerimi gri tonlarında siyaha daha yakın bir oda köşede bir koltuk ve hemen yanında beyaz örtülü bir yatak vardı.

Tavandaki yoğun ışıkla beraber gözlerim kamaşmıştı. Zorlanarak tekrar açtığımda yine o lanet mor saçlı'yı görmüştüm.Siyahlı ise yatakta bacaklarını uzatmış bana bakıyordu.

Bakışlarımı tekrardan mor saçlıya çevirdim, sessizliği bozmak adına"Benden ne istiyorsunuz orospu çocukları!?"diye bağırmıştım.

-Yazar-

Çok sert bir şekilde yüzüne bir yumruk yemişti Felix, mor saçlıdan. Acı ile inleyişi odada yankılanmıştı. Mor saçlı çenesinden tutmuş ve gözlerini birleştirmişti küçük bedenle.

Felix acı ve öfkesini yerleştirdiği gözlerle bakıyordu morluya. Morlu yüzüne pis bir sırıtış ekleyip daha sonradan kısa bir kahkaha atmıştı. Felix sinirle yerinde hareket ettikten sonra"Ne gülüyorsun orospu çocuğu?"diye bağırdı.

Morlu yüzündeki o pis sırıtışı yavaşça silmiş ve eliyle karnına bir yumruk daha savurmuştu. Felix'in bu seferki inleyişi öncekinden kat kat daha fazlaydı."İstediğini yap orospu ne istiyorsan alamayacaksın"dedi ve güldü.

Elini vurmak için tekrar kaldırdığında arkadaki ses ile durdu morlu. Arkasını döndü ve siyahlıya baktı. Siyahlı ile birkaç imalı bakışmalarından sonra morlu göz devirerek köşedeki koltuğa bıraktı kendini. Bu sefer Felix'in karşısındaki yeri siyahlı almıştı.

Felix tam ağzını açacakken bu sefer onu susturan siyahlı olmuştu. Felix yanağındaki acı ile bir anda dönüp"Siktir! VURMAK ZORUNDA MISINIZ GERÇEKTEN???"diye sordu. Az önce morlu'daki pis sırıtış bu sefer siyahlı da belirmişti. Kenarda duran sandalyeyi felix'in önüne çekip oturmuştu.

Yavaşça çenesinden tuttu ve baş parmağıyla felix'in kanayan dudağındaki kanı sildi."ben de istemezdim bu güzel yüzüne zarar vermek ama sence de çok arsız davranmıyor musun?"diye gülerek sordu.

Felix öfke ile bakıyordu siyahlıya. Tek isteği buradan kurtulmak ve annesini tekrar görmekti, tek değer verdiği insanı. Annesi olmasa bir an bile düşünmezdi ölüp ölmeyeceğini güzel bir hayatı yoktu zaten, yaşama kaynağı oydu. Annesi için yaşaması gerekirdi...