Hyunlix~Orenda

11. ...

Arabayla yeni gidecegimiz yere ilerliyorduk. Arabayı minho sürüyor arkada ben ve Chan oturuyorduk. Hyunjin ise öndeki tekli koltukta oturuyordu.

Kafamı cama yasladım ve düşüncelere dalmıştım. Chan bana yaklaşıp dürttü beni.

"Pist, ne oldu?"

Sessizce söylemişti ama hyunjin yine de dikkatle dinliyordu bizi.

"Bilmiyorum sadece olumsuz bir his var içimde."

Chan elini omuzuma attı ve kendisine çekti beni. Hyunjin şuan deliriyor olmalıydı.

"Anlıyorum Felix bu normal. Ama merak etme her şey düzelecek elinde sonunda. Korkmadan yaşayabileceğimiz zamanlar olacak."

"Teşekkür ederim sanırım bu iyi geldi."

İkimizde gulumsedigimizde hyunjin arkasını dönmeden konuşmuştu.

"Chan ne zamandır bu kadar yakınsın felixle?"

Chan bana daha çok sökülüp yanıtladı neşeli bir sesle.

"Ah ilk gördüğümüzden beri böyleyiz biz. Felix benim küçük bebeğim."

Hyunjin arkasını döndü ve ciddi bir sesle sordu.

"Uzaklaşir mısın felixten bebeğimmiş şuna bak. Nerden bebeğin oluyor o senin?"

"Hyunjin bir kere de kıskanmaz mısın lütfen? Felixim ve beni rahat bırak."

Hyunjin göz devirerek önüne döndü. Bense bu hallerine gülüyordum minhoyla beraber.

Uzun bir süre daha ilerledik böyle. Yaklaşmış olmalıyız ki yavaştan hareketlenmeye başladılar hepsi. Bende camdan dışarı bakarak inceledim her yeri . Minho biraz daha ilerleyip durmuştu.

"Hadi Felix inelim."

Kafamı salladım ve indim arabadan. Çok sessiz ve tenha bir yerdi burası. Bir sürü ağaç vardı etrafta ve çok güzel gözüküyorlardı. Uzun süre sonra havanın güzel kokusunu çekmiştim içime.

Hyunjin yanıma gelerek yanımızda ki evi işaret etti.

"İşte burası."

İşaret ettiği yere baktım. Kocaman bir evdi digersinden de büyüktü. Büyük bir bahçesi vardı ve korumalı bir evdi.

"Woow inanmıyorum burası bir harika."

"Değil mi bende çok sevdim. "

Mutluluktan hyunjin'e sarılmıştım o da bana karşılık vermişti. Saçıma küçük bir öpücük kondurup eve ilerledi(k).

İçerisi de en az dışarısı kadar büyüktü. Salon mutfak odalar hepsi kocamandı ve bir çok odası vardı. Hyunjin yine elimi tuttu ve beni bir yere götürdü. Yine büyük açık tonlarda düzenlenmiş harika bir oda daha gördüm.

"Burası muhteşem."

"Senin için düzenledim."

Şaşkın gözlerle ona döndüğümde o da gülümsedi bana.

"Bunların hepsini ne zaman yaptınız?"

Hyunjin elini omuzuma attı ve odanın balkonuna götürdü beni. ODANIN BALKONUUU VARRR.

"En başından beri hep bunun hayalini kuruyordum. O evden bir daha dönmeyecek bır şekilde çıkıp gitmek. Bu yüzden uzun zamandır bir arayıştaydım. Burayı bulduk. Bende en güzel şekilde düzenledim."

"Harika olmuş hyunjin gerçekten çok güzel."

Dışarıyı izlerken sarıldı bana.

-Hyunjin-