14

1.5K 90 10
                                    

Dıt dıt dıt.

Hissettiğim şiddetli baş ağrısıyla gözlerimi açtım. En son nerede olduğumu hatırlamıyordum. Gerçekten, neredeydim?

Ve şu anda nerede olduğumu anlayamamıştım.

Kapı açılıp içeriye beyaz önlüklü birisi girdiğinde bana gülümsedi. "Uyanmışsın İzel."

"Neredeyim ben?" diye sordum.

"Hastanedesin," dedi. "Ameliyat oldun. Beyninde bir tür hastalık çıkmış ama ameliyat başarılı geçti."

"Ne hastalığı?" diye sordum kaşlarımı çatarak.

"Sen biraz dinlen," dedi beni umursamadan. "İçeriye birisinin gelmesini ister misin?"

"Batı... Batın. Batın gelsin." dedim mırıldanarak. Cidden, ben en son onunlaydım, ne ara hastaneye gelmiştim?

Beyaz önlüklü kadın gülümseyerek odadan çıktığında içeriye Batın hızlı adımlarla girdi. Gözleri hemencecik beni bulduğunda "Şükürler olsun," dedi. "Çok korktum."

Gülümsedim. "Bak, bir şeyim yok."

"Olmasın da."

"Bana ne oldu?" diye sordum. "En son biz şeyde değil miydik..."

"Bayıldın, hastaneye getirdim seni hızlıca ama ameliyata aldıklarında çok korktum. Babam ve annen dışarıda. Baban çok öfkeli," Yutkundu. "Ameliyat masrafı için sana çok sinirli..."

Gözlerimi kapattım ve gülümsedim. "Sorun değil," Elimi uzattım ve parmaklarımı hafifçe açıp kapattım. "Tutsana elimi Batı."

"Ne?"

"Elimi tut Batı."

"Batı mı?" diye sordu kaşlarını çatarak. Kafamla onayladım. "Adın Batı değil mi?"

"Batın." dedi üstüne basa basa. Hee, dedim. "Karıştırmışım pardon."

Sorun değil." dedi ve elimi tuttu.

"Beni seviyor musun?" diye sordum. Cevap vermedi.

"Ben seni çok seviyorum," dedim yine de. "Ölümüme kadar."

Ölümüme kadar iki gözüm.

GÜLÜMSESEN YETER | Texting Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin