မျက်မမြင်ကိုယ်လုပ်တော်လေး

Chapter 23

Mori Sue:

TBC      ( 23 )

ရုတ်တရက်ကြီး ငယ်ထိပ်တည့်တည့်သို့မိုးကြိုးပစ်ချလိုက်သည့်နှယ် မျက်မမြင်ကိုယ်လုပ်တော်လေးမှာ စိတ်လွတ်သွားပြီး အော်ဟစ်ငိုနေကာ အသက်ပင်မနည်းရူနေရလေသည် ။ ရှောင်ပေါင်လေးမှာလည်း စိတ်လျှော့ရန်ချော့မော့ပြီး ခပ်တင်းတင်းဖက်ထားရန်သာတတ်နိုင်၏ ။

နှစ်သိမ့်နေပါသော်ငြား သူ၏ရင်ထဲ၌မူ မီးတောက်များတောက်လောင်နေသကဲ့သို့ သေမလိုလိုပင်ထင်ရလေသည် ။

မျက်မမြင်ကိုယ်လုပ်တော်လေးမှာ နှလုံးသားတစ်ခုလုံးဓားဖြင့်မွှမ်းနေသကဲ့သို့ခံစားရပြီး ရှောင်ပေါင်၏ ရင်ခွင်အတွင်း၌ ခေါင်းနှစ်၍မျက်ရည်များအားတာကျိုးသကဲ့သို့ကျဆင်းစေပြီးငိုနေတော့သည် ။ သူ၏အသံမှာ ၀မ်းနည်းနာကျည်းချက်များအပြည့်ဖြင့် နှလုံးသားတစ်ခုလုံးကွဲကြေနေကြောင်းသိသာလေ၏ ။

ကျန်းယုက မြေပြင်ပေါ်၌ ကျနေသည့်ကိတ်မုန့်အပိုင်းအစများအားကောက်၍ လက်ကိုင်ပု၀ါနှင့်ထုပ်လိုက်ကာ မုန့်ဘူးကိုလည်းယူ၍ ဘာတစ်ခွန်းမျှမပြောဘဲ ထွက်သွားလေသည် ။

ဧကရာဇ်ငယ်လေးမှာ တော်၀င်စာကြည့်ဆောင်၌စာရေးနေသည့်အချိန်၌ အစေခံတစ်ဦးမှာ အလောတကြီးလာရောက်သောကြောင့် စုတ်တံကိုချ၍ အကြည့်လွှဲကာမေးလိုက်သည် ။

" ဘာဖြစ်လို့လဲ "

အစေခံမှာ ကြောက်လန့်လွန်းသောကြောင့် ဒူးထောက်ချမိလိုက်သည် ။

" အဲ့... အဲ့ဒါက သခင်လေးကျန်းယု လျှောက်တင်ခိုင်းလိုက်တာပါ ... ဒီအစေခံလျစ်လှူမရူရဲတဲ့အတွက်အမြန်လာလျှောက်တင်တာပါ ... "

အစေခံကအကြောင်းစုံလျှောက်တင်လေ၏ ။

" အဲ့ဒီအချိန်မှာ မင်းသားလေးလည်းရှိနေပါတယ်တဲ့ ... အခုတော့မင်းသားလေးက အထိန်းတော်တွေနဲ့အတူနန်းဆောင်ကိုပြန်သွားပါပြီ "

ဧကရာဇ်က စုတ်တံအား အားပြင်းပြင်းဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ထားသောကြောင့် သူ၏လက်ဆစ်များပင်ဖြူလျော်လာလေ၏ ။

" ဒီတစ်လော ဘာလို့ပြဿနာတွေတစ်ခုပြီးတစ်ခုဖြစ်နေရတာလဲ "

ထိုစကားထဲ၌ မဖုံးကွယ်ထားသည့်ဒေါသများပါ၀င်နေလေသည် ။ ဧကရာဇ်၏ အမျက်ဒေါသအားခံစားမိသည့် အစေခံမှာ ပိုပြီးသာခေါင်းငုံ့၍မည်သည့်အသံမှမထွက်ရဲတော့ပေ ။