🙂
Sabah saat 6'ydı ve erken kalkmıştım, aslında gece geç uyumuştum, sabahta erkenden uyanıp, henüz çalmamış alarmı kapatmıştım. Galiba yerimi yadırgamıştım.
Dün İzmir'deki okulumdan arkadaşım Buse aramıştı, yakın arkadaşımdı. Onunla konuştuktan sonra yemek yemiştik. Ondan önce olanları düşünmek istemiyordum.
Resmen beni kucağına almıştı ya.. ve hiç bir şey demeden sadece yüzüne bakmıştım, kalbim öyle hızlı çarpıyordu ki, kendimi bir anlık,kalp hastası gibi sanıyordum.
Yataktan kalkıp, duş almak için banyoya geçtim ve duş aldıktan sonra, odama geçip ne giyeceğime karar verdim.
Üstüme siyah krop ve mavi pantolonumu giydikten sonra, hafif makyaj yaptım ve saçlarımı yukarıdan topladım, uçlarını hafifden dalgalandırdım.
Aşağıya indiğimde, galiba o kalkmamıştı. Salonun ışığı yanmıyordu çünkü. Bende ışığı yandırmadan mutfağa doğru yürüdüm.
"Günaydın"
"Hih" günaydın demesiyle, çok korkmuştum
"G-günaydın" dedim titrek sesle.
"Korktun mu ya ?"
"Sen deli misin, ne yapıyorsun karanlıkta ?"
"He eh başlıyoruz yine.. kahve içiyorum. Ben beni gördüğünü sandım ne bileyim ya ?"
"Neyse, hadi kahvaltı yapalım sonra çıkarız. Acıktım ben"
"Of al işte yine başladı atarlanmaya.." dediğini duyduğumda keyifle gülümsedim.
Sahiden ben niye bu kadar, tripleniyordum ona ? Çünkü gıcık olmuştum ona, madem benim kim olduğumu biliyordu niye ruh gibi bir anda karşıma çıkmıştı da, nazikçe gelip tanışmamıştı ? Kaba, odun! mutfağa girdiğimde beni güzel bir kahvaltı masası karşıladı.
"Bu sofrayı sen mi hazırladın?" Masa çok iyi gözüküyordu.
"Evet ben yaptım, hadi afiyet olsun, otur bakalım. Ha bu arada ben her sabah saat 6da, kahve içerim, hem de evin ışığını açmadan.. yani buna alış"
Masaya otururken, aklıma bir şey takıldı, niye evin ışığını açmıyordu ki ? Çok garip..
"Bakma öyle garip-garip, evin ışığını açmıyorum çünkü, pencere kenarında karanlıkta güneşin doğumunu izlemekten keyif alırım." Dedi soğuk bir sesle.
"Onu merak ettiğimi nereden anladın ki ?"diye sordum
"Dikkatliyimdir küçük hanım, hadi yemeğini ye sonra da kalkalım artık. Sen sormadan söyleyeyim hayır sabah kahvaltı yapmayı sevmem, sadece kahve içerim o kadar"
"Değişik hobilerin varmış, Tamam" Bu nasıl insan böyle ya, sabahları kahvaltı yapmayan insan mı olur ? Neyse bana ne bundan. Kahvaltı yaptıktan sonra, ayakkabılarımı giyindim ve kapıdan çıktık..
Arabaya yöneldim bende.
"Hop-hop sen nereye ?"
"Nasıl yani?"
"Birlikte gideceğimizi sandıysan yanılıyorsun Dilek hanım"
"İyi de yolu bilmiyorum ki ben"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ev arkadaşım
Literatura Feminina"Kızım nereye gidecekseniz söyleyin yakınsa ikinizi de bırakırım" dedi şoför amca. Aynı anda ikimizde aynı sokağı ve aynı evi söyleyince...
