Bölüm 10: Yemek

2.3K 114 9
                                    


Selaam. Naber ?

Biraz geç oldu ama yeni bölüm ile geldim.

Yazı hatalarım varsa görmezden gelin...😇

Oy verip fikirlerinizi bildirmeyi unutmayın...

İyi okumalar...

▪︎•▪︎•▪︎•▪︎•▪︎•▪︎•▪︎•▪︎•▪︎•▪︎•▪︎•▪︎•▪︎•▪︎•▪︎•▪︎•▪︎▪︎•▪︎•▪︎•▪︎•▪︎▪︎•▪︎•▪︎•▪︎•

Nereye gideceğimizi bilmiyordum, ama Ayçaya sorduğumda şık bir Restoran’a gideceğimizi söyledi. Beni kendi odasına götürdü.

Çok hoş bir odası vardı. Dolabını açtı. "Evet buradan istediğin elbiseyi seçe bilirsin, 2 günlük geldiğiniz için elbise getirmediğini düşündüm"

"Elbise getirmedim ama, bu elbiseler biraz fazla şık değil mi sence ?"diye sordum. Çünkü elbiselerin hepsi çok şıktı, kırmızı elbiseler çoktu. Hepsi çok güzeldi ama bir yemek için biraz abartıydı sanki.

"Yok yok, bizde zaten şık bir Restoran’a gideceğiz, yani orası için bunlar normal elbiseler"

"Ben fazla şık, elbise giyemiyorum biraz daha sade bir şey yok mu ?"

"Bu var bak ?" Diye kırmızı, ince askılı, göğüs dekolteli, kısa bir elbise gösterdi.

"Iı yok yok bu olmaz" dolaba göz gezdirdim ve nihayet normal bir elbise buldum.

"Bunu mu giymek istiyorsun gerçekten ?" Beyaz, tatlı bir elbiseydi.

"Evet, bu çok güzel"

"Ben bu elbiseyi aldığımdan beri hiç giymedim, çünkü çok sade geldi gözüme, öyle dolapta asılı duruyor"

"Niye ki bu çok güzel bir elbise” dedim Ayçaya.

"Tamam istersen al, ama bu orası için çok sade” dedi Ayça.

"Tamam alıyorum o zaman ben bunu, teşekkür ederim elbise için"

"Bir şey değil hadi git hazırlan o zaman, hepimiz hazırlanalım sonra çıkarız” dedi. Odadan çıkacaktım ki, “Dilek” demesi ile durdum.

“ne oldu”

“Abime kırıldın mı? O öyledir yakın olduğu insanlara samimi ve şakacıdır yani. Korktuğunu bilse yapmazdı eminim”

“tabi ki kırılmadım, küçük bir şakaya alınacak değilim ya, biraz pişman olsun istedim sadece, ondan rol yapıyorum yani” dedim gülerek.

“desene abime, çok çektirmeyi seviyorsun” dedi keyifle.

“aynen öyle, ilk tanıştığımızda ukala ukala hareketlerini, kendini havalı göstermelerini görseydin bana hak verirdin” dedim

“ay bazen bana da yapıyor o tavırlarını gıcık ediyor insanı ya, iyi yapıyorsun, o zaman kırılmaya devam” deyince, kahkaha ile güldük ikimizde.

“sizi küçük cadılar sizi ! Demek rol yapıyorsun öylemi Dilek hanım ?” demesiyle kapıya baktık, Koray bizi duymuştu, kahretsin, ne güzel eğlenecektim ben ya.

“abi sen bizimi dinliyorsun ?”

“Kulak misafiri oldum diyelim, gelin buraya siz” diyerek Ayçanım yatağına fırlatarak gıdıklamaya başlayınca, büyük kahkaha ile hepimiz gülmeye başladık.

“Ya Koray dur !”

“Abi, tamam dur nefes nefese kaldık”

“Sinsiler sizi “ diyerek sonunda ikimizi de bırakmıştı. Rahatça nefes aldık.

Ev arkadaşımHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin