Ev arkadaşım

Bölüm 18: Benim kardeşim o

İyi akşamlar 👋

Yeni bölümle geldim...

Bölümü yazarken çok eğlendim, umarım sizde okurken eğlenirsiniz...

Yazı hatalarım ola bilir bu arada😊

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

Koray’ın bakış açısından..

"Ne ? Ne oluyor burada Yağız ? " Diye sordum.

"Ya abi bunlar birbirine fena tutulmuşlar, bende onların birbirine açılmasını istiyordum, çok utangaçlar abi ya"

"Yağız sen ne diyorsun ya ? Kardeşimle, arkadaşımdan bahsediyoruz YAĞIZ !"

"ben ne yapayım git onlara sor " dedi şikayetçi bir çocuk gibi.

"ATEŞ !" Diyerek arkalarından gidecektim ki, Dilek’in kolumu tutmasıyla hemen durdum.

"Koray biraz konuşalım mı ?" Dedi. Yine o masum yüzüyle bana rol yapıyordu, ama bu sefer olsun.

"Of iyi konuşalım bakalım" dedim kolumdan çekerek mutfağa götürdü beni. Mutfağa girdiğimizde etraf savaş alanına dönmüştü. Kapıyı kapattı ve önümde durdu.

"Sen mutfakta pastamı yaptın, yoksa savaş mı yaptın ?" Diye sordum.

"Of bakma işte o tarafa, ne yapayım anca bu kadar oluyor"

"Ne konuşacağız ? farkındaysan içeride bir birinden hoşlanan kardeşim ve arkadaşım var "

"Biliyorum Koray, bende bu hakta konuşacaktım"

"Nasıl biliyorum ? Ne zamandan beri ? Benden önce sen mi biliyorsun?" Dedim.

"Ayça anlattı bana, sevgilinden önce kardeşinle ilgilenseydin, neyin ne olduğunu bilirdin tabi" dedi, gözlerini kısarak.

Tabi ya aslında hiç olmayan, sevgilim İrem vardı. Of  "Başlayacağım şimdi İreme de sevgiline de Dilek yok öyle bir şey, niye anlamak istemiyorsun ?"

"Sus ! Dinlemek istemiyorum. Neyse ne, beni ilgilendirmez. Diyeceğim o ki, onları rahat bırak, Ateşle seviyorlar birbirlerini."

"Sevmesinler, bana ne ? Benim kardeşimi benden başka kimseyi sevemez, ayrıca kardeşimi de sevmesinler. Benim kardeşim Ayça"

"Ay tamam Ayça senin kardeşin yemedim kardeşini. Ama bu normal bir şey fazla üstlerine gitme" dediğinde açık kalan pencereden Ayça ve Ateşin konuşmalarını duyduk.

'Ateş ben üzgünüm, böyle olsun istemezdim ama Abim, izin vermez buna. Bizden olmaz yani' diyordu Ayça ağlayarak.

'Hayır olmaz, anlatırım her şeyi Koraya, bir araya gelmişken seni bırakmam, seni seviyorum biliyorsun, sadece senin de beni sevmeni istiyordum ve oldu da. Şimdi kolay kolay bırakmam seni' dedi Ateş ilk defa onun ağladığını görüyordum.

Nasıl bir şeyin içine düşmüşüm ben ? Ne yapacağım şimdi. Onlara karşı gelemem, bu kadar sevdiklerini bilmiyordum.

Ayrıca önümde, kedi yavrusu gibi tatlı hallere giren Dilek vardı, her kese karşı geliyordum ama o kıza karşı gelemiyordum, bu nasıl bir şeydi böyle, anlam veremiyordum.

"İyi " dedim Dilek’e 
"Ne yani ikna oldun mu ?"

"Evet, yani bakarız"

"Sen çok kolay ikna oluyorsun, farkında mısın ?" Dedi. Aslında kolay ikna olmam ama, önümdeki sen olunca böyle yapıyorum Dilek.

Babamın arkadaşının kızı gibi girdin hayatıma ama tüm aklımı karıştırdın geldiğinden beri. "Beni dinleyecek misin şimdi ?" dedim yumuşak ses tonumla.

  "Hayır !"

"İyi. Dinleme, en azından gözümün önündesin. Ben kardeşime bakacağım ayrıca lütfen, pasta, yemek falan yapma tamam mı lütfen" dedim sırf gıcık etmek için.

"Koray ! Hem ne demek gözümün önündesin, babamlayım Koray. Bu güne kadar senin yanında mıydım ben ? Sadece bir kaç ay birlikte kaldık o kadar, abartma."