Dale's POV
"Kumocorny ka na ha! Hahahaha!"-_____- Tinawanan lang ako sa sinabi ko! Ibang klase talaga! Pch!
"Ano bang sinulat mo dyan?"I asked and I came closer to her. Ang bango ng babaeng to. Pero hindi yung nakakahilo ang amoy na gusto mo na siyang yakapan sa date niyo. De joke. Simple lang yung amos at yung kay Gail naman sobrang tapang. Teka...bakit ko ba sila pinagkukumpara? Tsk.
Binasa ko yung nakasulat sa kanya.
Making someone happy can change the world. Maybe not the whole world,but their world. Making someone happy is not my style. Because I'm afraid that they won't appreciate it.
Napangiti ako sa nabasa ko. Pag tingin ko sa kanya....
"Teka..bakit parang iiyak ka na?"I asked. Ngumiti lang siya at umiling. Let me guess..it's Yves again.
"Halika nga dito."I hugged her tightly. Ramdam ko namang malungkot ka eh. Bakit ba kailangan mo pang itago?
"You know what,mas malulungkot ka kung malungkot ka naman talaga pero pinipilit mong maging masaya. Kung hindi nila naappreciate ang effort mo,ako naappreciate ko."I said. May tao man dito,eh anong pakialam ko? Feeling ko kasi pag may babaeng umiiyak sa harap ko,kailangan ko silang damayan. Babaero ako at hindi to firstime.
"Lagi na lang kasi ako ang nagpapasaya. May tao kayang handang magpasaya sakin?"she asked. Umalis ako sa pagkakayakap sa kanya at iniharap ko siya sakin.
"Let's make each other happy."I said. Hindi ko yun naramdaman kay Gail eh. Sumaya lang ako kay Gail kasi mahal ko siya. Pero kahit kailan di siya nag effort na pasayahin ako.
"Pch. Kain na nga tayo."sabi niya at umupo na. Dinikit ko yung dalawang papel sa dingding at bago umupo ay tinitigan ko yung sa amin ni Gail tsaka ako bumalik sa upuan.
"Kailan kayo pumunta ni Gail dito?"she asked.
"Hindi ko na tanda. Ang tagal na nun eh. Hindi pa ba kayo nakapunta ni Yves dito?"sabi ko sabay subo ng pagkain.
"Hindi pa. Ang lugar lang kasi na napuntahan namin ay sa Hongkong,France,at Singapore."muntik na akong mabulunan sa sinabi niya.
"Wow! Ang dami naman! Ang galing. May tanong ako sayo."I said.
"Ano?"
"Kailan ang birthday mo?"I asked. Nawala ang ngiti sa mukha niya at yumuko siya bago ako tingnan ulit. A-ano na namang nasabi ko?
"Kanina."o_o Ano daw? Kanina? Hindi na ngayon? Ayos ang birthday niya! May oras pa!
"Kanina? Bakit kanina lang? Hahahaha!"tumingin siya ng diretso sa mukha ko.
"Hindi ko kasi alam ang birthday ko. Nung nabuntis ni Daddy si Mommy,Inilayo ako ni Mommy kay Daddy. Tapos basta na lang ako iniwan ni Mommy kay Daddy. At ang sabi daw ni Mommy kay Daddy 'Ipinanganak ang anak natin,nung araw na umulan.' Pero hindi niya sinabi kung kailan iyon. Kaya tuwing umuulan,birthday ko yun. Kinwento lang sakin yun ni Dad."she said. Medyo nalungkot ako para sa kanya.
"Gusto kong makilala ang mommy mo. Parang ang cool niya."sabi ko at medyo natawa siya. Sino ba naman kasing tao ang magsasabing pinanganak nung umulan? Eh ang daming beses na namang umulan!
"Kilala mo na naman siya eh."o_o???
"Ano?"paguulit ko.
"A-ang i-ibig kong sabihin...diba kaibigan mo si Kuya?Kilala mo naman yung mommy niya diba? Mommy ko na din yun! Yun na ang tinuturing kong mommy!"sabi niya.
"Ah. Saan naman tayo pupunta ngayon?"I asked. Pinunasan niya ang labi niya at tsaka ako hinila. Si Childish Winter na naman.
"Magaice skating!"pumalakpak pa siya! Childish talaga. Ang cute!
BINABASA MO ANG
Let's Play The Game Called Love
Fiksi Remaja“I heard you're a player. Nice to meet you. I'm the coach.” Playing the game called love is not easy. Whoever falls in love first....,LOSES! WINNER OR GAME OVER? Thanks to @moonjihyo! Ang ganda po ng cover niyo!
